Ewangelia to radość i pokój

Ale można pójść jeszcze dalej. I związek pierwszego czytania z Ewangelią zobaczyć w szerszym kontekście czytanego przez Jezusa (trito)Izajaszowego proroctwa (Iz 61, 1 -11). Przytoczmy jego tekst w całości.

Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił.
Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim,
by opatrywać rany serc złamanych,
by zapowiadać wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę;
aby obwieszczać rok łaski Pańskiej, i dzień pomsty naszego Boga;
aby pocieszać wszystkich zasmuconych,
<by rozweselić płaczących na Syjonie>,
aby im wieniec dać zamiast popiołu,
olejek radości zamiast szaty smutku,
pieśń chwały zamiast zgnębienia na duchu. (…)

Zabudują prastare rumowiska,
podniosą z gruzów dawne budowle,
odnowią miasta zburzone,
świecące pustkami od wielu pokoleń.

Staną obcokrajowcy, by paść waszą trzodę,
cudzoziemcy będą u was orać i uprawiać winnice.
Wy zaś będziecie nazywani kapłanami Pana,
mienić was będą sługami Boga naszego.
Zużyjecie bogactwo narodów,
dobrobyt ich sobie przywłaszczycie.
Ponieważ hańba ich była zdwojona,
poniżenie i zniewagi były ich udziałem,
przeto w swej ziemi odziedziczą wszystko w dwójnasób
i zażywać będą wiecznego szczęścia.

Albowiem Ja, Pan, miłuję praworządność,
nienawidzę grabieży i bezprawia,
oddam im nagrodę z całą wiernością
i zawrę z nimi wieczyste przymierze.
Plemię ich będzie znane wśród narodów
i między ludami - ich potomstwo.
Wszyscy, co ich zobaczą, uznają,
że oni są błogosławionym szczepem Pana.

Jezus czyta w synagodze tekst proroctwa, w którym dość łatwo zobaczyć analogię do sytuacji Żydów po powrocie z niewoli babilońskiej. To oni musieli zabudować prastare zwaliska, podnieść z gruzów prastare budowle i odnowić, stare, świecące od pokoleń pustkami miasta. W spełnieniu tego zadania miała im pomóc świadomość Bożej opieki i posiadania nadanego przezeń dobrego i mądrego prawa. Ale Żydzi z czasów Jezusa, choć nie wracają z niewoli, stają przed podobnym zadaniem.