My, sól i światło

Otóż w dzień waszego postu
wy znajdujecie sobie zajęcie
i uciskacie wszystkich waszych robotników.
Otóż pościcie wśród waśni i sporów,
i wśród bicia niegodziwą pięścią.
Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie,
żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości.
Czyż to jest post, jaki Ja uznaję,
dzień, w którym się człowiek umartwia?
Czy zwieszanie głowy jak sitowie
i użycie woru z popiołem za posłanie -
czyż to nazwiesz postem
i dniem miłym Panu?
Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram:
rozerwać kajdany zła,
rozwiązać więzy niewoli,
wypuścić wolno uciśnionych
i wszelkie jarzmo połamać;
dzielić swój chleb z głodnym,
wprowadzić w dom biednych tułaczy,
nagiego, którego ujrzysz, przyodziać
i nie odwrócić się od współziomków.

Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza
i szybko rozkwitnie twe zdrowie.
Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie,
chwała Pańska iść będzie za tobą.
Wtedy zawołasz, a Pan odpowie,
wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: „Oto jestem!”

Jeśli u siebie usuniesz jarzmo,
przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie,
jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu
i nakarmisz duszę przygnębioną,
wówczas twe światło zabłyśnie w ciemnościach,
a twoja ciemność stanie się południem.

Wszystko jasne. Niczego nie trzeba tłumaczyć. Warto jednak odnieść te słowa do naszego tu i teraz. I pamiętać, że nie chodzi tylko o pomaganie biednym. Akcentuje to czytanie tej niedzieli, ale Izajasz myśli szerzej. O prawości, jaka powinna cechować członków Ludu Wybranego.  To nie jest tak, że Bogu wystarczy to, że odmawiamy paciorek, chodzimy do Kościoła, a w piątek nie jemy mięsa. Musimy jeszcze postępować jak przystało członkom Bożego Ludu….

2. Kontekst drugiego czytania 1 Kor 2,1–5

Pochodzące z 1 Listu św. Pawła do Koryntian drugie czytanie tej niedzieli jest kontynuacją rozpoczętej dwa tygodnie temu niedzielnej lektury tego listu. Niekoniecznie jest więc celowo mocniej związane z pozostałymi. Ale, jak to zwykle bywa, trochę jednak jest…

Warto zwrócić uwagę na kontekst, z którego zostało wzięte. Paweł tłumaczy Koryntianom, że nie powinno być wśród nich podziałów. Wskazuje przy tym, że styl, którym się powinni kierować, mądrość która powinna ich cechować, jest zasadniczo różna od stylu i mądrości przyjętej w tym świecie. Ten świat dba o godności, powiązania ze znajomymi. Dla chrześcijanina najważniejszy jest Chrystus. I w tym właśnie kontekście padają słowa czytane tej niedzieli.