Święty Jozafat Kuncewicz- męczennik za jedność Kościoła

Życie św. Jozafata na ziemi dobiegało już końca. W wyniku zaostrzających się napięć na terenie jego diecezji został zamordowany przez dyzunitów (przeciwników unii) 25 listopada 1623 roku w Witebsku . Tym samym Jozafat otrzymał nie tylko życie wieczne i chwałę niebios, ale także cześć na ziemi. W 1642 papież Urban VIII beatyfikował Kuncewicza, finalizując rozpoczęty już po roku od zabójstwa biskupa proces. 225 lat później Pius IX ogłosił go świętym w całym Kościele katolickim, pierwszym w historii wywodzącym się z Kościoła Wschodniego. Tym samym  w życiu męczennika spełniły się słowa proroka Jeremiasza „Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię". Te słowa są fenomenem działania Boga Wszechmogącego w życiu człowieka. 

Kościół Greckokatolicki Weczirnią (analogicznym nabożeństwem do łacińskich nieszporów) rozpoczynającą liturgiczne wspomnienie św. Jozafata, czci go słowami „ Dorównując apostołom w sumienności doszedłeś  swiaszczennomuczennyku (Kościół Wschodni tak nazywa kapłanów którzy zginęli śmiercią męczeńską) Jozafacie do ich chwały. Nie bałeś się prześladowań wynikających  z męczeństwa . Mężnie i odważnie głosiłeś jedność w wierze i cierpiałeś za to niemało wszelkich mąk i ran. Dlatego od jedynego twórcy zbawienia - Chrystusa Pana naszego przyjąłeś  wielką nagrodę za swoje cierpienia. Módl się  pilnie za wszystkich nas, którzy z wiarą czcimy Twoją pamięć”.

Te słowa są niejako podsumowaniem działalności świętego. Wskazują na najważniejsze zadanie każdego kapłana: głoszenie Królestwa Bożego wszystkim ludziom, podobnie jak czynili apostołowie.  Dzisiaj żyjemy jeszcze w katolickiej  kulturze, ale postępujące trendy laicyzacyjne i obojętność ludzi stają się przeszkodą w głoszeniu Zmartwychwstałego. Bóg objawiający się w historii pozostawił nam przykład życia człowieka wiernego wyznawanym zasadom, abyśmy czerpali siły do naszej codziennej walki duchowej.