Hebraica na Adwent

ZAPOWIADANY – KRÓL (cz. 2)

Dalsze światło na osobę Mesjasza i na charakter Jego panowania rzuca prorok Izajasz, szczególnie w tak zwanej Księdze o Emmanuelu (Iz 6-12)

„Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel.” (Iz 7,14)

Prorok zachęca Achaza, zagrożonego przez dwóch królów, do zaufania Bogu. Król jednak nie chce uchodzić za kuszącego Boga – jednakże w rzeczywistości nie chce się do Niego zwracać.

„znak” (hebr. – „ot”) – coś niezwykłego
„panna” (hebr. – „alma”) – młoda, zdolna do zamążpójścia, ale niezamężna jeszcze kobieta
„pocznie i porodzi Syna” - dosłownie w partic. „brzemienna i rodząca”
„nazwie go” – niezwykłe jest, że tutaj matka nadaje imię, a zawsze czynił to ojciec
„Emmanuel” – imię teoforyczne: „immanu” = z nami, „El” = Bóg
Różnie próbowano identyfikować wspomnianą „pannę”: jako damę dworu, żonę Izajasza, w znaczeniou przenośnym jako gminę izraelską, żonę Achaza, synem miał być Ezechiasz. Jednakże żadna postać historyczna z czasów Achaza nie posiada wszystkich cech Niewiasty i Jej Dziecka z proroctwa. Tak jak to wszystko, co dotyczy narodzin Emmanuela jest niezwykłe, tak w niezwykły sposób dokona się odwrócenie losów wojny i ocalenie. Realizacja zaś proroctwa dokona się w osobie Jezusa i Jego Matki.

„Jej skrzydła będą rozpostarte na całą szerokość twej ziemi, o Emmanuelu!” (Iz 8,8b)

Chodzi tu o ziemię Judy, która jest własnością Jahwe, tak więc Emmanuel to albo sam Jahwe, albo ktoś bardzo bliski Jahwe, posiadający prawo do ziemi

„Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.” (Iz 9,5)

Imiona wskazują na niezwykłość narodzonego Dziecka, tytułów zaś nie można przypisać do żadnej postaci historycznej

„Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.” (Iz 9,6)

Zapowiedź panowania na tronie Dawida sprawiedliwego

„I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ni wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze. Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego spoczynku.” (Iz 11,1-9)

„Różdżka z pnia Jessego” – czyli potomek Dawida, którego Jesse był ojcem, na nim spocznie duch Jahwe (1)

6 darów Ducha , Wulgata przetłumaczyła za drugim razem bojaźń Bożą jako pobożność, stąd 7 darów Ducha Świętego.

Cechy charakterystyczne królestwa mesjańskiego: pokój, sprawiedliwość, pomyślność ukazane przy pomocy obrazów z raju (2nn)