Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Książęta z ludu

Piotr Blachowski

Jeden rybak, bez wykształcenia, drugi urzędnik, wykształcony, znający języki. Każdy z nich inaczej sobie wyobrażał życie, inaczej widział swoją przyszłość. Rybak, poza połowem dla swojej rodziny, trochę sprzedawał, naprawiał sieci, konserwował łódkę. Urzędnik otrzymał stosowne wykształcenie należne takim, jak on. Miał możliwość zdobycia wiedzy nie tylko w zakresie mozaizmu, lecz także wierzeń rzymskich i hellenistycznych. Dlaczego oni dwaj i dlaczego nietypowi, dlaczego Książęta?

Miłość, którą znamy, klasyfikujemy podług ludzkich kryteriów, czasami spontanicznie, czasami rzeczowo, a czasami od niechcenia. Nawet nie próbujemy zastanawiać się nad usystematyzowaniem Miłości Bożej. Wiadomym jest, że nie jesteśmy w stanie w pełni pojąć i zrozumieć, w jaki sposób doświadczamy miłości, co dzieje się z nami, gdy ją właśnie otrzymujemy. A jak miłość pojmowali dzisiejsi święci? Sami o sobie mówią w czytaniach na dzień dzisiejszy.

Piotr (to imię nadał mu Jezus), wcześniej Szymon – syn rybaka Jony z Betsaidy Galilejskiej. Mieszkał w Kafarnaum. Chrystus powołał go wraz z jego bratem, Andrzejem, na swojego ucznia. „Ty jesteś Piotr (czyli Skała) i Ja na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.” (Mt 16,18). Te słowa padły w trakcie rozmowy, na początku której Chrystus zapytał: „«A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».” (Mt 16, 15-16). To właśnie Piotr był przy Panu w Ogrójcu. To jemu po zmartwychwstaniu ukazał się Chrystus, przekazując mu władzę pasterską, ale to również on trzykrotnie zaparł się Jezusa. a mimo to otrzymał miano następcy Pana Jezusa i Jego pierwszego namiestnika na ziemi.

Paweł (Szaweł) – rodzina Szawła należała do stronnictwa faryzeuszów, a więc do najżarliwszych patriotów. Szaweł stał na czele prześladowców, dlatego samo jego imię budziło wśród wyznawców Chrystusa zrozumiały lęk. Gdy jechał w sprawie prześladowań chrześcijan do Damaszku, zjawił mu się Chrystus, poraził go światłem niezwykłym, powalił na ziemię i łaską swoją nawrócił. Tak to z największego wroga chrześcijaństwa Szaweł stał się jego najżarliwszym Apostołem. Najbardziej znamiennymi Jego słowami są słowa z 2. Listu do Tymoteusza: „W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego” (2 Tm 4,7-8).

Dla wyróżnienia św. Piotra i św. Pawła spośród innych Apostołów, jak też dla podkreślenia ich wyjątkowych zasług dla Kościoła, zwykło się nazywać ich „Książętami”. Tak więc „Księciem Apostołów” nazywamy zarówno św. Piotra, jak i św. Pawła. Cieszmy się, że zostały nam dane takie przykłady wiary i powołania.

Jezu Chryste, daj nam wiarę, nadzieję i miłość, abyśmy mogli brać przykład z Wielkich Twoich Apostołów Piotra i Pawła. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie.