Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Bogactwo wiary

ks. Leszek Smoliński

W uroczystość św. Piotra i Pawła z radością oddajemy cześć świętym apostołom, dwom filarom Chrystusowego Kościoła. Piotr jako pierwszy wyznał wiarę w Jezusa pod Cezareą Filipową: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Chrystus Pan chwali Piotra za jego trafną odpowiedź. Nigdy Piotrowi Jezus niczego nie gratulował. Nie gratulował mu cudownego połowu ryb, apostolskiego powołania czy nominacji na pierwszego papieża. Ale pogratulował mu wyznania wiary: „Błogosławiony jesteś Szymonie”, bo taka postawa upewnia Jezusa, że na Piotrze może oprzeć swój Kościół. Chrystus oświadcza, że Kościół oparty na skale będzie tak mocny, że nawet bramy piekielne go nie przemogą. Chrystusowi chodzi o Kościół, który będzie zgromadzeniem wiernych, nową wspólnotą wiary i miłości.

Natomiast Paweł, jak czytamy w prefacji na dzisiejszą uroczystość, „otrzymał łaskę jasnego rozumienia prawd wiary i stał się nauczycielem narodów pogańskich”. Sam przeszedł długą drogę od gorliwego wyznawcy judaizmu i pogromcy chrześcijan do spotkania z Chrystusem pod Damaszkiem. I odtąd wszystko w jego życiu stało się nowe, blask Zmartwychwstałego całkowicie przewartościował jego dotychczasowe życie. Udał się najpierw na pustynię w Arabii, a później do Tarsu, aby tam w odosobnieniu i ukryciu przygotować się do pracy apostolskiej. Następnie odbywał podróże, znosił trudności i niepowodzenia, które go w związku z tym spotykały. Jako gorliwy sługa Ewangelii mógł wyznać pod koniec swojego życia: „W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem”.

Dzisiejsza uroczystość uświadamia nam, jak bardzo potrzebujemy odnowienia wiary i osobistej więzi z Bogiem. Nieobce są nam trudne realia spękanych rodzin, chaos, w jakim pogrążone jest życie osób „bieg donikąd”; lęk przed bezrobociem, bezradność wobec zjawisk niszczących społeczne życie, jak korupcja czy przemoc. Ale doświadczamy też głębokiego pragnienia odnowy, wielu z nas coraz częściej poszukuje okazji odprawienia rekolekcji i doświadczenia wspólnoty, wspólnego pielgrzymowania. Pod koniec Światowego Spotkania Młodzieży z Papieżem w Toronto w 2002 roku kanadyjskie media wyrażały radosne zdziwienie bardzo wielu osób i całych środowisk, że jest możliwe życie sensowniejsze, bogatsze w treści, niż im się wydawało jeszcze kilkanaście dni wcześniej.

Chrystus potrafił budować Kościół na różnorodności swoich uczniów. Patrząc na drogę wiary św. Piotra i dochodzenie do bliskości z Panem w życiu św. Pawła możemy stwierdzić, że Bóg wciąż gromadzi swoich wyznawców w jeden Kościół. I wciąż wybiera do głoszenia Ewangelii i posyła w świat nowe zastępy świadków, wśród których jest również miejsce dla każdego z nas. Pytanie o naszą przynależność do Kościoła, o naszą chrześcijańską tożsamość, to pytanie o naszą wiarę w Chrystusa i miłość do Boga i bliźnich. Dziś chcemy razem z Piotrem wyznać: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. I powtórzyć za św. Pawłem: „Jemu chwała na wieki wieków. Amen”.