Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Misja i wołanie Piotra

ks. Wacław Depo

Jednym z najtrudniejszych, a zarazem najbardziej aktualnych problemów współczesnego świata – jest tajemnica Kościoła zbudowanego na wierze Apostołów. Dotyczy ona bowiem tajemnicy istnienia instytucji Bosko–ludzkiej dla zbawienia każdego człowieka. Niemal wszystkich ludzi – pomimo wielu sytuacji dramatycznych – zdumiewa niezwykła trwałość i żywotność Kościoła, który jest społecznością osób wyznających wraz z Piotrem wobec Jezusa: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” (Mt 16,16).

Z woli samego Chrystusa, który jest Fundamentem całej budowli Kościoła, społeczność ta jest wtórnie budowana na osobie Piotra, obdarzonego szczególnym charyzmatem. Można więc stwierdzić, że tak jak podstawowym elementem każdej budowli jest trwały fundament, tak w społeczności wierzących w Bóstwo Jezusa Chrystusa jest osoba Piotra. Misja Szymona, którego Jezus nazwał „Skałą fundamentalną” nie stawia Piotra poza Kościołem, lecz czyni go pierwszym kamieniem budowli wewnątrz Kościoła.

Według wiary i świadomości Kościoła apostolskiego, „który modlił się za Piotra nieustannie do Boga” (Dz 12,5). Kolegium Apostołów nie istniało nigdy bez Piotra, lecz zawsze z Piotrem i pod przewodnictwem Piotra. Potwierdzają to Ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz, którzy pisząc o tajemnicy powołania uczniów przez Jezusa, osobę Piotra umieszczają zawsze na pierwszym miejscu. Scena pod Cezareą Filipową i słowa Chrystusa: „Na tej skale zbuduję mój Kościół” (Mt 16,18), wyraźnie wskazują, że Kościół nie stanie się społecznością Piotrową, lecz właśnie dzięki funkcji Piotra pozostanie zawsze autentycznym Kościołem Jezusa Chrystusa. Tak więc zgodnie z obietnicą prymatu: „Tobie dam klucze królestwa niebieskiego” (Mt 16,19) , za decyzjami Piotra, będzie stał sam Chrystus. Decyzje te będą wiążące nie tylko na ziemi, ale i w wieczności. Jezus, który już po Śmierci i Zmartwychwstaniu nie przestaje być nadal Pasterzem swojego Kościoła, wyznacza Piotrowi misję pasterską: „Paś owce moje, paś baranki moje”. Ma ona polegać na gromadzeniu owczarni, przewodzeniu jej, trosce o nią i umacnianiu braci w wierze. Piotr ma pokazać drogę a ludzie mają zawierzyć, że idąc nią dojdą do celu, jakim jest osiągnięcie zbawienia przez Chrystusa i dzięki Chrystusowi.

Ważnym elementem tajemnicy Kościoła, a w nim misji Piotra jest obietnica, że Jezus będzie modlił się i wstawiał się za nim do Ojca, „aby nie ustała jego wiara” (Łk 22,32). Tak bowiem będzie na przestrzeni czasów Kościoła, że z jednej strony: łaska i wybór Boży, a z drugiej: słabość, zwątpienie i grzech. Ale tylko Piotr – chce zawsze w łączności z Kolegium Apostołów – z woli Chrystusa będzie „filarem i niewzruszoną skałą prawdy i wiary Kościoła”. Tajemnica ta rozjaśnia się wyłącznie na płaszczyźnie wiary i z pomocą łaski Bożej. Dopiero wówczas będziemy mogli dostrzec ten „łańcuch dzieł” Boga Ojca, Syna Bożego, Ducha Świętego oraz Piotra, Apostołów i ich następców do Jana Pawła II i aż do skończenia świata. To jest bowiem Boży zamysł i Boża misja zbawienia świata, a w nim każdego bez wyjątku człowieka

Pielgrzymki Następcy św. Piotra, Jana Pawła II, nauczanie kierowane do ludzi całego świata jest i pozostanie dla wszystkich – niezależnie od stanu, czy określenia społeczno–politycznego – szansą znalezienia prawdy... Jest i pozostanie szczególnym znakiem orientującym nasze dzieje poprzez świadectwo wiary św. Wojciecha, Braci Męczenników Polskich, św. Stanisława bpa, św. Jadwigę Królową, św. Jana z Dukli, także nowoogłoszonych świętych i błogosławionych.

Wołanie Papieża nikogo nie ogłusza, nie zastrasza, nie wyobcowuje, nie obraża... Jego głos niech ciągle rozbrzmiewa wśród nas, niech budzi, podnosi, napełnia serca prawdą, którą jest Chrystus. Ten głos, pełen nadziei i wewnętrznej energii, pozwala bowiem zrozumieć nasze prawa, nasze obowiązki nasze przeznaczenia – powiedzmy także: nasze powołanie i życie.