Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych

Pomocnicy czyśćca

ks. Leszek Smoliński

Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych następuje po uroczystości Wszystkich Świętych. Stanowi dla nas pomoc w refleksji nad tajemnicą życia w Bogu. Kościół, wspólna i kochająca Matka, oddawszy należną cześć wszystkim swoim dzieciom, radującym się już w niebie, stara się teraz gorącymi modłami do Chrystusa, swego Pana i Oblubieńca, przyjść z pomocą wszystkim jeszcze w czyśćcu cierpiącym, aby jak najszybciej mogli dojść do społeczności z błogosławionymi w radości wiekuistej – jak czytamy w „Martyrologium Rzymskim”. Te słowa odnoszą się do 2 listopada, kiedy w Kościele jest obchodzony Dzień Zaduszny. Z tej racji pytania o sens życia i śmierci stają się jakby bardziej natarczywe niż kiedy indziej. „Bóg – mawiał święty papież Grzegorz Wielki – czasem napomina nas słowami, czasem faktami”. Także wydarzenia, jeśli potrafimy je odczytać, zawierają pouczenia.

Na płaszczyźnie duchowej odnajdujemy Boga, który zmienia perspektywę patrzenia na śmierć. „Rozważamy zatem  śmierć wedle Jezusa Chrystusa, a nie bez Chrystusa. Bez Jezusa Chrystusa jest ona przerażająca i odrażająca; jest postrachem natury. W Jezusie Chrystusie jest zgoła inna. (...) Dlatego nawet cierpiał i umarł, by uświęcić śmierć i cierpienie” – pisał Blaise Pascal. Gdy zabraknie odniesień do rzeczywistości pozaziemskiej, zostają gorzkie słowa, jakie zapisał filozof Søren Kierkegaard: „Jakież to życie jest puste, bezsensowne! Grzebie się człowieka, jedzie na pogrzeb, rzuca się trzy garści ziemi na trumnę. Pociesza się człowieka, że ma jeszcze długie życie przed sobą. A czyż to dużo 7 X 10”.

Kościół wierzy, że pomiędzy pielgrzymowaniem w doczesności i wieczną chwałą w niebie jest czyściec, który stanowi końcowym oczyszczeniem wybranych, które jest czymś całkowicie innym niż kara potępionych. Zakłada on, że niektóre winy mogą być odpuszczone w tym życiu, a niektóre z nich w życiu przyszłym (por. KKK 1031). Prawdę o istnieniu czyśćca Kościół ogłosił jako dogmat na soborze w Lyonie w 1274 roku. Potwierdził ją na Soborze Trydenckim (1545–1563), gdzie zaakcentował dwie prawdy: istnienie czyśćca jako pośmiertnej kary oraz możliwość niesienia pomocy duszom czyśćcowym.

Jak możemy zatem pomagać duszom czyśćcowym? Bł. Honorat Koźmiński, założyciel Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych (1889), zauważa: „Czyściec jest dowodem miłości i miłosierdzia Bożego (…) Każda posługa oddana choremu, każda jałmużna zaniesiona ubogiemu, każde słowo pociechy powiedziane nieszczęśliwemu, każda modlitwa odmówiona żarliwie, każda Msza Święta, Komunia Święta ofiarowana są wielką ulgą dla dusz zmarłych”. Stanowią również wyraz naszej miłości i wiary w życie wieczne. Począwszy od uroczystości Wszystkich Świętych aż do 8 listopada możemy także uzyskać odpust zupełny i ofiarować go za naszych zmarłych. Warunkiem jest stan łaski uświęcającej, nawiedzenie kościoła lub cmentarza grzebalnego i modlitwa w intencjach Ojca Świętego. Pamiętając o tych, którzy odeszli, módlmy się: „Wieczny odpoczynek…”