18. Niedziela zwykła (C)

Bogaty przed Bogiem

ks. Jan Kochel

Ewangelia nie piętnuje ludzi bogatych, lecz postawę typową dla kogoś, kto czuje się zachwycony sobą, kto potrafi się cieszyć tylko coraz zasobniejszym portfelem, coraz większą władzą, wygodą, rozrywką i jednocześnie nie zdaje sobie sprawy, że jest wewnętrznie pusty, pozbawiony głębszych uczuć i wartości. Jezus nazywa to chciwością, czyli pragnieniem posiadania wszystkiego tylko dla siebie, które może przerodzić się w pragnienie posiadania siebie. A przecież ”nawet gdy ktoś ma [wszystkiego] w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia” (Łk 12,15).

Jest zatem coś, czego człowiek nie może kupić za pieniądze!

Biblijny mędrzec Kohelet aż 64 razy powtarza w swej Księdze słowo ”marność”. Eklezjastes uczy wytrwale swoich słuchaczy, że dobra, które stają się udziałem człowieka, są niestałe, zwodnicze i bezużyteczne, jeśli nie mają odniesienia do Boga i Jego praw (Koh 12,13n). W swym pesymizmie Kohelet dochodzi do rozpaczliwego pytania: ”Cóż bowiem ma człowiek z wszelkiego swego trudu i z pracy ducha swego, którą mozoli się pod słońcem? (...) To także jest marność”.

Jezus Nauczyciel - w ogniu polemiki z faryzeuszami i uczonymi w Piśmie - musiał również zmierzyć się z problemem posiadania i używania dóbr tego świata. Bezpośrednią przyczyną podjęcia tego tematu okazała się prośba jednego ze słuchaczy, który błagał o wstawiennictwo i pomoc w sporze o spadek. Jezus nie chciał być sędzią albo rozjemcą w rodzinnym sporze o majątek. Opowiedział jednak przypowieść o pewnym zamożnym człowieku (Łk 12,16-21), w której przekazał naukę o etycznych skutkach złego dysponowania dobrami materialnymi. Chrystus ostrzega, że nie można ze środka do życia uczynić celu swojego życia i utożsamiać swego istnienia z ilością nagromadzonych dóbr materialnych. Tylko ten, kto posiada dobra tego świata dla siebie i dla innych, czyli potrafi posiadanym majątkiem dzielić się i służyć bliźniemu, jest naprawdę bogaty - bogaty przed Bogiem.

Tomasz á Kempis w swojej książce O naśladowaniu Chrystusa, dodaje do biblijnej sentencji Koheleta pouczający komentarz: ”Marność nad marnościami i wszystko marność; oprócz jednego: miłować Boga i Jemu służyć”. Kto w trosce o dobra tego świata zapomni o miłości Boga i bliźniego, może usłyszeć gorzkie słowa z dzisiejszej Ewangelii: ”Głupcze, tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?”.

Sięgnijmy pamięcią do tragicznego roku wielkiej powodzi: gromadzone przez lata dobra (domy, pola, dobytek...) w jednym momencie zniszczył straszny żywioł. Co pozostało z nagromadzonych bogactw? Tylko to, co okazało się trwałą wartością: sąsiedzka solidarność, ofiarna pomoc, wiara i nadzieja, że może uda się - z Bożą pomocą - zacząć od nowa. Wielu powodzian powtarzało: ”Żyjemy, zachowaliśmy zdrowie i siły, i nie zapomnieliśmy o Bogu!”.

Apostoł Narodów poucza więc wspólnotę w Kolosach: ”Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus” (Kol 3,1). To On jest naszym bogactwem, ”w Nim - jak uczy św. Paweł - wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte” (Kol 2, 3). Prawdziwe skarby człowiek gromadzi w sercu, a deponuje w niebie (Łk 12,33n). W tym niebieskim ”banku” warto mieć swoje ”konto”, gdyż z tego skarbu będziemy korzystać w wieczności.