3. Niedziela Wielkiego Postu (A)

Pragnę pragnąć...

Piotr Blachowski

Przebywając w skwarze, ciężko pracując, człowiek odczuwa pragnienie. To pragnienie zaspokaja woda. Jednak pragnienie jest pojęciem wieloznacznym – można przecież pragnąć miłości, współobecności, pokoju. Podobnie wieloznacznością cechuje się cała Biblia, Pismo Święte, które nam wszystkim, wierzącym, ma w jak najprostszy sposób wyjaśnić nie tylko historię, lecz także, a w zasadzie przede wszystkim, słowa Chrystusa, słowa Boga.

Tematem przewodnim dzisiejszych czytań i Ewangelii jest właśnie słowo pragnienie, występujące w  różnych kontekstach, w różnym znaczeniu, nie tylko fizycznym, ale także  duchowym. Historyczny rys z Księgi Wyjścia ukazuje opiekę Boga nad ludem Izraelskim, działania Mojżesza, Jego porozumienie z Bogiem. W tym tekście pojęcie pragnienie występuje w znaczeniu potocznym, ale równocześnie staje się okazją do pokazania, jak Bóg reaguje na podstawowe potrzeby człowieka. Mojżesz, który stał się odpowiedzialny za lud, prosił Boga o pomoc, by złamać buńczuczne krzyki przeciw Panu. A oto Bóg nakazał mu: «Wyjdź przed lud i weź kilku ze starszych Izraela ze sobą. Weź w rękę laskę, którą uderzyłeś Nil, i idź. Oto Ja stanę przed tobą na skale, na Horebie. Uderzysz w skałę, a wypłynie z niej woda, i lud zaspokoi swe pragnienie». (Wj 17,5-6).

Owo pragnienie typowo ludzkie zostało ugaszone cudem Boga dokonanym za pośrednictwem Mojżesza. Jednak nam, chrześcijanom, doskwiera (a przynajmniej powinno) pragnienie Boga, pragnienie Eucharystii, pragnienie Jego Miłości, Jego Łaski, Jego Miłosierdzia. O tym właśnie pisze św. Paweł w Liście do Rzymian. Wypadałoby zacytować w zasadzie cały dzisiejszy fragment tego listu, ale przytoczmy tylko jedno zdanie: „Dostąpiwszy więc usprawiedliwienia przez wiarę, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu uzyskaliśmy przez wiarę dostęp do tej łaski, w której trwamy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.” (Rz 5,1-2).

W Ewangelii słowo „PRAGNIENIE” występuje we wszystkich swoich znaczeniach. W rozmowie z Samarytanką Jezus Chrystus, nawiązując do niby niepozornego gestu, jakim było podanie kubka wody spragnionemu, tłumaczy nam, co oznacza miłosierdzie, zrozumienie, miłość do bliźnich i miłość do Boga. Słowa, które wypowiada, powinny być dla nas drogowskazami na drodze ziemskiego pielgrzymowania. Niech dotrze do nas jedna, jedyna prawda, którą sobie w myśli powtarzajmy: «Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, na własne bowiem uszy usłyszeliśmy i jesteśmy przekonani, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata.» (J 4,42). Pozostaje nam tylko mieć nadzieję, iż nasze pragnienie będzie pragnieniem miłości, miłosierdzia, dobroci.

Panie, pozwól nam odczuwać przez całe życie pragnienie Twojej obecności, miłości, miłosierdzia i dobroci, abyśmy krocząc Twoją drogą pamiętali o Twoim poświęceniu dla nas.