Pobożność czy...

Ich wiedza nie jest głęboka, ale umieją stwarzać pozory, często bazują na naszych uczuciach, nierzadko na naszej niewiedzy. „Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach.” (Mk 12, 38-39). Dzisiaj ubierają się w eleganckie, markowe ubrania czy suknie, starają się być wszędzie tam, gdzie coś się dzieje, by zaistnieć, by pokazać, że zawsze mają coś do powiedzenia – chociaż nie zawsze mądrego. Szukają poklasku, znajomości, możliwości zabłyśnięcia, a przede wszystkim władzy. Są wśród nas, nierzadko nas wykorzystują do swoich celów. Epatują swoją wiedzą, oczytaniem, elokwencją, a również .... pobożnością.

W końcu przychodzi taki moment, że trafiają na rzeczywistych mędrców. Wtedy dochodzi do tzw. konfrontacji z prawdą i okazuje się, że ludzi ci to bańki mydlane, które po przekłuciu przestają istnieć, że ich poglądy nie są nic warte. Gasną, jak gaśnie kometa, i stają się bardziej szarzy niż my, którzy według nich jesteśmy niedouczeni, niedoinformowani i zacofani. A tymczasem ich wiedza to bielmo na oczach, ich postawa to poza, a pobożność to fałszywie rozumiana wiara, nie pasująca do kanonów przez nas wyznawanych.

Dlaczego tyle słów o ludziach tego pokroju? Ano dlatego, że chyba większość z nas już ma pewne doświadczenia w tym zakresie. Ewangeliczne przekazy ostrzegają nas przed takimi ludźmi, a Chrystus sam o nich mówi w sposób jednoznaczny: „Ci tym surowszy dostaną wyrok.” (Mk 12, 40). Przekaz jasny, czytelny i jakże jednoznaczny. A wniosek? Bądźmy wierni i miłosierni, nie przechwalajmy się swoją wiedzą, nie wywyższajmy się ponad innych, bądźmy po prostu ludźmi, dla których najwyższą godnością jest godność bycia Dzieckiem Bożym. Żyjmy z wszystkimi w zgodzie, żyjmy w zgodzie z tym, co nam dyktuje sumienie, wiara i nauka Kościoła. Tylko w ten sposób możemy się uodpornić na tych, którzy chcą nas zwieść z drogi, którą wytycza nam sam Bóg.