Wielbić bębnem

– Oprawa ta obejmuje przede wszystkim tańce, śpiew, muzykę oraz stroje ludowe tychże wysp, które stanowią nierozerwalną całość z życiem liturgicznym w praktyce w Kościele w Indonezji – zaznacza. Pomysłodawcami projektu są Jadwiga Możdżer (aktorka, tancerka, choreograf, doktorantka Uniwersytetu Gdańskiego, założycielka zespołu Sendratari Damai) i współpracujący z zespołem o. Vincent Adi Gunawan Meka SVD, Indonezyjczyk, doktorant wydziału muzykologii na KUL.

„Missa Flores” w swoim założeniu jest zatem Mszą św. z oprawą artystyczną wywodzącą się z tradycji archipelagu indonezyjskiego, zwana również Mszą św. floresyjską. Nazwa „Flores” wcale nie oznacza, że repertuar pochodzi jedynie z tej wyspy. Twórcy Mszy od samego początku starają się wykorzystywać elementy etniczne z różnych zakątków Indonezji i całego świata. Stąd uczestniczą w niej zespoły takie jak zespół Ikenga Drummers, wykonujący nigeryjską muzykę, lub grupa Kaszubów. „Missa Flores” otwiera ramiona, coraz szerzej obejmując coraz to więcej tradycji i obyczajów tego świata.

Prawie jak w Indonezji

Msza św. rozpoczyna się procesją na wejście. Taneczne kroki młodych tancerek zespołu Damai w tańcu likurai z wyspy Timor lub ndundake z regionu Manggarai na Flores, przy rytmach małych bębenków, tzw. tifa lub dużych, tzw. nggong-tembong i bambusowych instrumentów, tzw. angklung, wprowadzają orszak kapłanów i służby liturgicznej ku ołtarzowi. Czytania czytane są w różnych językach, z wiodącym językiem polskim. Psalmy są śpiewane lub recytowane w urozmaiconej wersji przy instrumentach angklung-kolintang albo w obcym języku. „Alleluja” zagra i zaśpiewa w języku lokalnym Nigerii zespół Ikenga Drummers z Lawrencem Okey Ugwu na czele. Modlitwy wiernych są przygotowane również w wielu językach (polskim, indonezyjskim, hindi, ewe, jawajskim, kaszubskim, angielskim i włoskim).