Nowe życie w Zmartwychwstałym

1. Dariusz „Maleo” Malejonek, wokalista i gitarzysta, tworzący m.in. zespół Arka Noego, człowiek zatroskany o pielęgnowanie pamięci o najnowszej historii Polski, tak wyznaje: „Jeśli mam pewność, że życie jest wieczne, że mam w sobie zmartwychwstałego Ducha, że jest przy mnie Chrystus, dzięki któremu nie musze bać się śmierci, lękać się o siebie – to doświadczam totalnego wyzwolenia. Nie muszę już pragnąć sukcesu, zdrowia, władzy, żebrać o to wszystko albo brać to siłą. Nie musze zabiegać o to wszystko, co pochłania ludzi aż do wariactwa, nawet do zbrodni. Ludzie są nieszczęśliwi, bo ciągle czekają na coś innego niż mają. Izraelici odrzucili Jezusa, bo miał być królem-wojownikiem, który wyzwoli ich spod okupacji Rzymu. Oczekiwali od Niego działań politycznych, a On mówi: ja jestem nie z tego świata, daję wam coś więcej. Rzym, kohorty, niewola polityczna nie są prawdziwym powodem waszego cierpienia; cierpicie dlatego, że jesteście niewolnikami grzechu, demona, strachu, swoich planów. Mogę was podnieść, dać wam prawdziwe życie, nie będziecie się już bali, odetchniecie pełną piersią” (M. Nierebińska, Dariusz Maleo Malejonek. Urodzony, by się nie bać, Kraków 2016, s. 370).

2. Mimo naszych osobistych sentymentów to jednak od strony liturgii Kościoła to nie procesja rezurekcyjna w niedzielny poranek jest szczytem wielkanocnego świętowania, lecz Wigilia Paschalna celebrowana w noc sobotnią, w Wielką Noc. „Jest to zatem ta noc, która światłem ognistego słupa rozproszyła ciemności grzechu, a teraz ta sama noc uwalnia wszystkich wierzących w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia pogańskiego życia i od mroku grzechów, do łaski przywraca i gromadzi w społeczności świętych. Tej właśnie nocy Chrystus skruszywszy więzy śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani” (Exultet). Najważniejsze wydarzenie świata rozgrywa się w środku nocy. Gdy śpiewam Exultet, ogłaszam radosne orędzie: „Oto czynię wszystko nowe”. Słowom „Orędzia Paschalnego” – starożytnego śpiewu, wykonanego na początku Liturgii – towarzyszy zapalony Paschał. Ta szczególna świeca posiada podwójną wymowę – symbolizuje ogień, który towarzyszył Izraelitom podczas ucieczki z Egiptu oraz Chrystusa – Światłość świata. Także procesja z paschałem zawiera tę podwójną symbolikę: przejście przez Morze Czerwone oraz Paschę Chrystusa. Exsultet wyśpiewuje wspaniałość Bożego dzieła odkupienia świata – od grzechu Adama aż do zbawienia, które dokonało się w Chrystusie.

3. Dziś Kościół słowami anioła głosi radosne orędzie nie tylko do Marii Magdaleny, Marii, matki Jakuba i Salome, które po zakończeniu szabatu chciały wonnościami namaścić ciało Jezusa. Głosi je również do nas, by na nowo rozpalić w sercu „pokolenia smartfonów” miłość, „która jest więzią doskonałości” (Kol 3,14). Przez tyle wieków brzmi dobitnie echo Dobrej Nowiny: „Nie bójcie się! Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu (…) A idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: „Podąża przed wami do Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział” (Mk 16, 6-7). Przesłanie jest jasne: Dobra Nowina Jezusa nie jest zamknięta w grobie, nie została z Nim ukrzyżowana, ale wciąż jest żywa i obecna wśród nas. Bowiem „przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w nowym życiu – jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6, 4).

Mając udział w zmartwychwstaniu Chrystusa, mamy stawać się zwiastunami „ewangelii życia”, które jest zanurzeniem w wieczności i przez to nigdy się nie kończy. Bóg pomaga nam w dokonaniu wewnętrznego nawrócenia, pozwala pokonywać ciemności grzechu i prowadzi do światła prawdy. A jak to wygląda w naszym kraju? Na podstawie badań, przeprowadzonych przez CBOS w dniach 1–8 marca 2018 roku, Wielkanoc niezmiennie jest przeżywana przede wszystkim jako święto rodzinne (w ten sposób określa Wielkanoc 67% badanych Polaków). Dopiero w drugiej kolejności jest to doświadczenie religijne (44%). Podobnie liczna grupa respondentów (43%) uznaje to święto przede wszystkim za miłą tradycję.

4. CBOS wyodrębnia też trzy podstawowe modele spędzania świąt wielkanocnych. Pierwszy z nich koncentruje się na wymiarze duchowym – chodzi o udział w rekolekcjach, obchodach Triduum Paschalnego i nabożeństwie Gorzkich żali lub Drogi krzyżowej, a także przystąpienie do spowiedzi, udział w rezurekcji oraz (w mniejszym stopniu) nawiedzenie Grobu Pańskiego. Drugi model koncentruje się wokół kościelnych tradycji wielkanocnych i obejmuje głownie święcenie pokarmów, dzielenie się jajkiem z najbliższymi, święcenie palemki oraz zachowanie postu w Wielki Piątek. Trzeci model aktywności to również tradycyjne, ale związane raczej ze świeckim niż religijnym świętowaniem – obdarowywanie dzieci upominkami, lany poniedziałek, malowanie pisanek i domowy wypiek ciast.

Jak zauważył papież Franciszek w rozmowie z Thomasem Leoncinim [Bóg jest młody, Znak, Kraków 2018], „Bóg jest tym, który zawsze odnawia, ponieważ On jest zawsze nowy: Bóg jest młody! Bóg jest wieczny, czas Go nie dotyczy, ale jest zdolny odnawiać, wciąż się odmładzać i odmładzać wszystko. (…) Jest młody, ponieważ ‘czyni wszystko nowe’ i kocha nowość; ponieważ zadziwia i kocha zdumienie; ponieważ umie marzyć i pragnie naszych marzeń; ponieważ jest silny i pełen entuzjazmu; ponieważ buduje relacje i prosi nas, byśmy robili to samo” (s. 68-69). Chrystus – nowy Adam uwalnia starego Adama (ludzkość) z niewoli śmierci i grzechu. I w ten sposób otwiera dostęp do nowego życia. Pragnie przez Misterium Paschalne odnowić mnie i ciebie pięknem swojego miłosierdzia, które działa mocą Ducha Świętego. Dlatego prośmy słowami refrenu psalmu responsoryjnego: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię”.