Boże puzzle

Na wiara.pl o byciu misjonarzem w Nadzwyczajnym Miesiącu Misyjnym

Jak być solą? Jak być światłem? Na serio potraktować, co mówi Jezus.

Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę. bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego (Mt 5,17-20).

Znacie kogoś, kto chciałby wprowadzić się do domu bez okien? Zainteresuje was książka, z której ktoś powyrywał co drugą kartkę? Pójdziecie do ogrodu zoologicznego, w którym już dawno nie ma zwierząt? Wreszcie jak ułożyć zachwycający obraz, skoro w pudełku zabrakło jednej trzeciej puzzli?

Na całość składają się detale, szczegóły, drobiazgi. Także na piękno, bądź jego brak, życia chrześcijańskiego. W Ewangelii wszystko jest ważne, choć nie wszystko naraz. Można nie dorastać, ale trzeba znać kierunek. Można upadać, ale nie można negować. Można być jak korzenie górskiej buczyny: poskręcane, połamane, ale to one dają wzrost drzewu, wprawiając w zachwyt przechodzącego obok turystę.

Ewangelia jest jak puzzle. Tyle, że nie wykonane z kartonu. To twoje rozłożone na kawałki życie jest Ewangelią. Składając z nich całość ktoś odkryje, że Bóg jest dobry. I zapragnie być na twoim miejscu.