Cel i kierunek

Czym jest owocne trwanie w swoim powołaniu? W powołaniu, którego wypełnianie jest jednocześnie celem i środkiem, który do celu prowadzi. Jak docenić dary w które nas Bóg wyposażył i zrozumieć, że są one nie tylko łaską ale przede wszystkim zobowiązaniem? Bóg wyposaża nas w nie, nie dla naszej doskonałości, ale dla wytrwania w powołaniu. Z tego na ile je pomnożymy pracą i zdolnościami, a na ile zmarnujemy swoje szanse będziemy kiedyś rozliczeni. Jak pogodzić się z tym, że moim talentem i zadaniem jest trwanie pośrodku trosk, które mnie otaczają? Jak nie trwonić czasu i sił, które i tak są dla nas ograniczone na bunt i oczekiwanie zmian? Jeśli nawet każde jutro jest nową szansą i nową możliwością, to niekoniecznie na dopełnienie tego co dziś zlekceważone, zaniedbane, czy co gorsza wzgardzone.

Mimo dobrych i pięknych postanowień nie jesteśmy bez wad lecz obarczeni jesteśmy słabościami. Mamy zalety, ale i przywary. Mamy zdolności, ale i ułomności. Każda gorliwość z czasem słabnie i stygnie, gdy potykamy się o zmęczenie, zniechęcenie, rozgoryczenie. Nie słabnie ta, która każe nam widzieć i rozumieć powinności drugiego człowieka. Jeśli nawet słusznie, to zwykle kierujemy się gorliwością, w której więcej jest namiętności wyzwolonej przez naszą wyniosłość, gniew i pychę niż życzliwego zainteresowania i roztropnej miłości. Karmimy swoją pewność siebie poczuciem mądrości życiowej, której tak naprawdę dla nas samych nie wystarcza. Bywa, że przeceniając nasze możliwości ogarnięcia cudzych problemów wprowadzamy niepokój w swoje własne życie.

Doświadczenia i kryzysy oraz rozgoryczenia nimi spowodowane bywają niebezpiecznym elementem rzeczywistości jaką wokół siebie tworzymy. Jesteśmy zawsze pełni pomysłów i planów, jednak z powodu ograniczeń na które nie mamy wpływu odsuwamy od siebie nasze marzenia i ideały. Nasze życie zmienia się nie tylko pod wpływem powinności jakie na siebie przyjmujemy, ale również pod wpływem naszego podejścia do nich. Ważne by nie dostrzegać tylko tej części rzeczywistości, która nam coraz bardziej ciąży. Zachować poczucie kierunku i nie stracić świadomości celu.