Kościół oświecony światłem Soboru
By Kościół, oświecony światłem Soboru, wzbogacił się w skarby duchowe. Czyli Adwent 2022 na wiara.pl
Mój dom. Taki tytuł nosił cykl rozważań, zaproponowany naszym czytelnikom w ubiegłym roku. Winnica Pana, owczarnia, rola uprawna, Boża budowla – obrazy znane z przypowieści Jezusa i nauczania świętego Pawła. Zobaczyliśmy czym jest dom, w planie Bożym przewidziany jako miejsce naszego zamieszkania.
Ale dom, jak każdy, trzeba urządzić, zagospodarować. Zrobić wszystko, by żyło się w nim jak najlepiej. Dlatego kontynuujemy temat mając ku temu dwa powody. Pierwszym jest rocznica zwołania Soboru. Drugim trwający Synod. Oba zachęcają, by po raz kolejny podjąć w adwentowej refleksji temat Kościoła i naszej w nim obecności.
Z okazji rocznicy otwarcia Soboru sprawowano w Bazylice świętego Piotra uroczystą Eucharystię. Jej celebrację poprzedziła medytacja czterech fragmentów soborowych konstytucji: o Słowie Bożym, liturgii, dogmatycznej i duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym. Pomyśleliśmy, że mogą stać się kluczem, inspiracją, przewodnikiem naszych adwentowych rozważań. Dlatego kontynuacją wspomnianych fragmentów będą cztery refleksje (na każdy tydzień jedna), uzupełnione biblijnymi medytacjami. Aby znali Ciebie, Jedynego; Hymn chwały – czyli nie dla smutasów; Ósmy sakrament (czyli Kościół sakramentem zbawienia) i Radość przez łzy.
Otwierając Sobór święty Jan XXIII powiedział między innymi:
„W codziennym sprawowaniu Naszego urzędu duszpasterskiego niekiedy ranią Nasze uszy insynuacje dusz, gorliwych nawet, ale pozbawionych rozeznania i umiaru. W czasach współczesnych widzą one tylko odstępstwo i upadek; twierdzą, że nasz wiek stał się gorszy niż wieki dawniejsze; i postępują tak, jak gdyby niczego się nie nauczyli od historii, która przecież jest mistrzynią życia, i jak gdyby w okresie poprzednich soborów powszechnych wszystko dokonywało się wśród triumfu idei chrześcijańskiego życia i słusznej wolności religijnej.
Nam zaś wydaje się, że nie należy zgadzać się z tymi prorokami niedoli, którzy występują jako zwiastuny wydarzeń zawsze nieszczęśliwych i jakby zapowiadających koniec świata”.
Dlatego „żywimy wielką nadzieję, że Kościół, oświecony światłem tego Soboru, wzbogaci się w skarby duchowe, zaczerpnąwszy zeń siły i nowych mocy patrzeć będzie nieustraszony w przyszłość”.
Oto przede wszystkim będzie nam chodziło. By światła Soboru stały się światłami Adwentu, a my z nadzieją i nową siłą nie tylko patrzeć, ale i iść będziemy w przyszłość. Zapraszamy.
Pobieranie...
