Na adwentowej drodze nadziei, która przygotowuje nas na spotkanie z Panem, potrzeba cierpliwości. To pozwoli nam owocnie wytrwać do końca Adwentu i dobrze wykorzystać dany nam przez Boga czas. Nie jest łatwo dziś być cierpliwym w cywilizacji niecierpliwości, w której trwa nieustanna gonitwa zwiększająca apetyt na coraz większe posiadanie. Czym zatem jest cierpliwość? To ufne trwanie w nadziei, oczekiwanie na wyzwalające działanie Boga w naszym życiu, które pozwala przetrwać najgorsze kryzysy i cierpienia. W rodzinie cierpliwość wyraża się przez stałe towarzyszenie dzieciom, wspieranie ich w trudnych sytuacjach, znajdowanie czasu na szczerą rozmowę i wspólne przebywanie razem.

O miłości pisze św. Paweł w swoim hymnie, że jest cierpliwa (1 Kor 13,4). Zatem cierpliwość winna stale tej miłości towarzyszyć, zarówno wobec siebie. jak i drugiego człowieka. Otwiera bowiem drogę do przebaczenia zarówno sobie, jak i bliźniemu. Papież Franciszek naucza, że „uzbrojenie się w cierpliwość nie oznacza pozwalania, aby nas nieustannie maltretowano, ani też tolerowania agresji fizycznej czy zgody na to, by nas traktowano jak przedmioty. (…) Jeśli nie dbamy o cierpliwość, to zawsze będziemy mieli wymówki, aby reagować gniewem i w końcu staniemy się ludźmi, którzy nie potrafią żyć z innymi, typami aspołecznymi, niezdolnymi do opanowania impulsów, a rodzina stanie się polem bitwy. (…) cierpliwość umacnia się, gdy uznaję, że także druga osoba ma prawo do życia na tej ziemi wraz ze mną, taka, jaka jest. Bez względu na to, czy jest dla mnie przeszkodą, czy zmienia moje plany, czy denerwuje mnie jej sposób bycia lub jej idee, czy jeśli nie jest całkiem taka, jak się spodziewałem. Miłość zawsze ma poczucie głębokiego współczucia, które prowadzi do zaakceptowania drugiej osoby jako części tego świata, nawet gdy działa w inny sposób, niż bym sobie tego życzył” (Amoris laetitia, 92).

Adwent wzywa nas do umocnienia wewnętrznej wytrwałości oraz siły ducha. Dzięki temu, jako obywatele zniecierpliwionego i znerwicowanego świata, nie utracimy nadziei w oczekiwaniu na Pana, którego cierpliwość „jest wypełnianiem miłosierdzia wobec grzeszników i ukazuje prawdziwą moc” (AL 91). Natomiast dzięki cierpliwości, która ma moc skruszyć nasze serca i zakorzenić nas w Bogu, nasze złe doświadczenie może okazać się błogosławieństwem. Święta Teresa z Kalkuty wyznaje: „Niecierpliwie czekamy na raj, gdzie jest Bóg, a przecież możemy żyć w raju już tutaj i już w tym momencie. Szczęście z Bogiem znaczy kochać tak jak On, pomagać tak jak On, dawać tak jak On, służyć tak jak On”.

WIARA.PL DODANE 25.11.2022 AKTUALIZACJA 24.12.2022

Światła Soboru - Światła Adwentu

Adwent 2022 na wiara.pl. »

więcej »