Krzyżu święty

Bóg swoją obecnością, swoim Ciałem i swoją Krwią przemienia wszystko. Uświęca. Nadaje wyjątkowość i niepowtarzalność. Narzędzia Męki: drzewo i gwoździe, czyni pełnymi słodyczy właśnie dlatego, że zawisło na nich Ciało Jezusa Chrystusa.

Jego śmierć niczego nie kończy. Ciało Jezusa Chrystusa ma moc przemieniać całą rzeczywistość, by powróciła do stanu z momentu stworzenia. Do pierwotnej świętości, życia w bliskości Boga, do pełnego miłości uwielbienia Boga-Króla.

Autor zwraca się do drzewa krzyża, by w gestach pełnych czułości, przeczących naturalnym właściwościom drewna, ulżyło Ciału Chrystusa. Jezus już został umęczony, już umarł. Krzyż może teraz uwolnić Ciało Boga. Narzędzie Męki służy teraz do wykonania gestów pełnych miłości.

Na każdym naszym życiowym krzyżu też jest Chrystus. Przemienia nasze cierpienia w narzędzie zbawienia. Oprócz znaku Męki staje się więc znakiem nadziei. Nasz krzyż dopełnia Mękę Chrystusa. Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół (Kol 1,24). Krzyż, który niesiemy, na którym być może już umieramy, może być odpowiedzią na miłość Boga. Może być pełnym miłości gestem, w którym pokonując naszą srogość, cicho i delikatnie uczcimy Ciało Króla niebieskiego.

Dominikanie.pl Pieśni wielkopostne [#05] Krzyżu Święty