Triduum Paschalne jest wciąż aktualne

Oto polski tekst katechezy:

Drodzy bracia i siostry,
W chwili, gdy dobiega końca droga Wielkiego Postu, rozpoczęta w Środę Popielcową, dzisiejsza liturgia Wielkiej Środy wprowadza nas w dramatyczną atmosferę najbliższych dni, przenikniętych wspomnieniem męki i śmierci Chrystusa. W liturgii dzisiejszej bowiem ewangelista Mateusz proponuje nam na nowo krótki dialog, do jakiego doszło w Wieczerniku między Jezusem a Judaszem. "Czy nie ja, Rabbi?" - zapytał zdrajca boskiego Nauczyciela, który zapowiedział: "Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi". Odpowiedź Pana jest lapidarna: "Tak jest, ty" (por. Mt 26,14-25). Ze swej strony św. Jan kończy opowieść zapowiadającą zdradę Judasza kilkoma znamiennymi słowami: "A była noc" (J 13,30). Gdy zdrajca opuszcza Wieczernik, gęstnieje mrok w jego sercu - jest to noc wewnętrzna - narasta zagubienie w sercach pozostałych uczniów - oni także zmierzają ku nocy - tymczasem ciemności opuszczenia i nienawiści gromadzą się nad Synem Człowieczym, który szykuje się do złożenia swej ofiary na krzyżu. To, co wspominać będziemy w najbliższych dniach, to najwyższe starcie między Światłem a Mrokami, między Życiem a Śmiercią. My także musimy odnaleźć się w tym kontekście, świadomi naszej "nocy", naszych win i naszej odpowiedzialności, jeśli chcemy z duchowym pożytkiem przeżywać znów Tajemnicę paschalną, jeśli chcemy osiągnąć światłość serca za sprawą tej Tajemnicy, która stanowi istotę naszej wiary.

Początkiem Triduum Paschalnego jest Wielki Czwartek, dzień jutrzejszy. Podczas Mszy Krzyżma, którą można uznać za wstęp do Świętego Triduum, pasterz diecezji i jego najbliżsi współpracownicy, kapłani, w otoczeniu Ludu Bożego, odnawiają przyrzeczenia złożone w dniu święceń kapłańskich. Rok po roku jest to chwila silnej jedności kościelnej, która uwypukla dar kapłaństwa sakramentalnego, pozostawionego przez Chrystusa swemu Kościołowi w przededniu Jego śmierci na krzyżu. A dla każdego kapłana jest to chwila wzruszającą w tę wigilię Męki, w której Pan dał nam siebie samego, dał nam sakrament Eucharystii, dał nam Kapłaństwo. Jest to dzień, który porusza serca nas wszystkich.

Następnie błogosławi się oleje do sprawowania sakramentów: olej katechumenów, olej chorych i święte krzyżmo. Wieczorem, wkraczając w Triduum Paschalne, wspólnota chrześcijańska przeżywa na nowo w Mszy "in Cena Domini" to, co wydarzyło się w czasie Ostatniej Wieczerzy. W Wieczerniku Odkupiciel zechciał uprzedzić, w sakramencie chleba i wina przemienionych w Jego Ciało i w Jego Krew, ofiarę własnego życia: uprzedza On swoją śmierć, składa w ofierze dobrowolnie swoje życie, daje się ostatecznie ludzkości. W umyciu nóg powtarza się gest, przez który On, umiłowawszy swoich, umiłował ich aż do końca (por. J 13,1) i pozostawił uczniom jako coś, co ich wyróżnia, ten przejaw pokory, miłość aż do śmierci.