Czekam. Oby już jak najkrócej

Psalm 126

Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.

Mówiono wtedy między poganami:
„Wielkie rzeczy im Pan uczynił”.
Pan uczynił nam wielkie rzeczy
i ogarnęła nas radość.

Odmień znowu nasz los, Panie,
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.

Idą i płaczą
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością
niosąc swoje snopy.

Kiedy Odmienił Pan los Syjonu, Izraela? Egzegeci mówią o niewoli babilońskiej i jej niezwykłym radosnym zakończeniu. Ale w jego historii wiele razy. Wiele razy ci, którym przyszło siać we łzach, podczas żniw już się radowali. Wiele razy poganie mogli mówić „wielkie rzeczy im Pan uczynił”. Wiele razy następowała zmiana, jak owych strumieni na południu, na pustyni Negew: w porze suchej bezwodnych, w porze deszczowej pełnych wody… Teraz jednak znów coś Izraela trapi. I prosi Boga o pomoc: „odmień znowu nasz los”.

Podobnie dzieje się w życiu wielu z nas. Pamiętamy dni pełne bólu i smutku, po których następował wybuch radości; wracało szczęście, wracał pokój…. Może Bóg sprawi ten cud jeszcze raz? Może znów, po płaczu w dzień siewu, przyjedzie radość w dniu żniw?
Jeśli czasem siewu i wzrastania jest nasze ziemskie życie, a czasem żniw dzień naszej śmierci, to na na pewno. Najpóźniej wtedy smutek zamieni się w radość.

Przygnębiony, strapiony wołam do Ciebie Boże. Odmień mój los, niech po dniach smutku i łez nastanie w końcu dzień radości. Tak, próbuję nie ustawać w sianiu tego, co dobre. Nie najlepiej mi wychodzi, ale wiesz, że się staram. Spraw, niech to dobro zakiełkuje, rozwinie się, wyrośnie. Niech dzięki Twojej łasce, przyniesie obfity plon dobra. Jeśli Twoją wolą jest, bym plon zobaczył dopiero w przyszłym życiu, niech i tak będzie. Ale jeśli chcesz, bym mógł cieszyć się nim już w tym życiu, niech przyjdzie jak najrychlej. Bo mi naprawdę ciężko…