Bóg wskazuje drogę. Czego się burzyć?

Z Psalmu 25

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Wielu dziś patrzy na wiarę w Jezusa jako na uciemiężenie. Bo tego nie wolno, tamtego nie wolno, trzeba za to to i jeszcze tamto. A przecież matka nie zakazuje dziecku wkładać drut do wtyczki bez powodu, prawda? Ojciec nie zabrania mu wkładać paluszków między drzwi a futrynę, bo ma taki kaprys, prawda? Bóg jest dobry. Dlatego grzesznikom wskazuje drogę. A oni się obrażają. Jak dzieci czy mało dojrzałe nastolatki, chcą wszystkiego spróbować. Tylko to „wszystko” mocno okrojone do egoizmu…

Bardzo ciekawie brzmią jednak też dwa kolejne wersety tego Psalmu, o Bogu pomagającym pokornym czynić dobrze i uczącym ubogich swoich dróg… Bo i jeden i drugi są chyba bardziej niż trwający w grzechu pojętnymi uczniami. Pokora pomaga nie koncentrować się na sobie. Dlatego otwiera na na dobro. A ubóstwo, o ile nie podszyte żądzą zdobycia bogactwa, podobnie. Pomaga cenić wartości duchowe, nieprzemijające…

Ćwicz się w pokorze, powściągaj serce od pożądania dóbr materialnych. Łatwiej Ci będzie poznać drogi Boże….

Porażki uczą pokory.  Trzeba się po nich jakoś pozbierać, Panie, Boże. Jakoś przemyśleć swoje życie, przemyśleć co jest, a co nie jest w nim sukcesem. Przemyśleć co warto co nie warto. Może dlatego tyle tych moich porażek, bo mało pojętnym uczniem jestem? I ciągle jestem żądny sukcesu? Powtarzam więc jedną i tę samą lekcję, bo się nie nauczyłem…

Ubóstwo uczy chodzenia Twoimi, Panie, drogami. Ubóstwo zaakceptowane, takie, które nie szuka bogactwa; na pewno nie materialnego. Bo człowiek przestając patrzyć ku dobrom materialnym zaczyna widzieć bogactwo jakim jest przyjaźń, miłość, uśmiech dziecka, wdzięczność babci… Może też za bogaty jestem? Może pieniądz przesłonił mi inne?

Nie wiem, Boże. Nie potrafię sam siebie obiektywnie ocenić. Składam to wszystko w Twoje ręce mając nadzieję, że nie czeka mnie zbyt surowy sąd… Przebaczam. Nie ciągnę sporów, nie dążę do postawienia na swoim za wszelką cenę. Pewnie więc mogę liczyć na to, że i Ty mi przebaczysz, nie zażądasz ode mnie, bym oddał wszystko do ostatniego grosza...