Franciszek w 50. rocznicę Ministeria quaedam

8. Kwestia posług chrzcielnych dotyka różnych aspektów, które z pewnością należy rozważyć: terminologia używana do określenia posług, ich fundament doktrynalny, aspekty prawne, rozróżnienia i relacje między poszczególnymi posługami, ich wartość powołaniowa, drogi formacyjne, wydarzenie konstytutywne, które kwalifikuje do wykonywania posługi, wymiar liturgiczny każdej posługi. Już na podstawie tej tylko skróconej listy uświadamiamy sobie złożoność tematu: z pewnością musimy nadal pogłębiać naszą refleksję nad wszystkimi tymi zakresami tematycznymi: jednak gdybyśmy mieli pretendować do tego, że uda nam się je zdefiniować i rozwiązać, aby następnie móc żyć ministerialnością, najprawdopodobniej nie zaszlibyśmy zbyt daleko. Jak przypomniałem w Evangelii gaudium (nr 231-233), rzeczywistość jest wyższa od idei i „Trzeba doprowadzić do stałego dialogu pomiędzy nimi, unikając odseparowania idei od rzeczywistości” (nr 231). 

Inna zasada, o której wspomniałem, choć w innym kontekście, w Evangelii gaudium (nr 222), również może nam pomóc: czas przewyższa przestrzeń. Zamiast obsesji osiągania natychmiastowych rezultatów w rozwiązywaniu wszystkich napięć i wyjaśnianiu każdego aspektu, ryzykując tym samym krystalizację procesów, a czasem pretendując do tego, by je zatrzymać (por. Evangelii gaudium, nr 223), musimy iść zgodnie z działaniem Ducha Pana, zmartwychwstałego i tego, który wstąpił do nieba, który „ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa” (Ef 4, 11-13).

9. To Duch Święty, czyniąc nas w sposób szczególny i dopełniający uczestnikami Chrystusowego kapłaństwa, sprawia, że cała wspólnota staje się służebna, aby budować Jego eklezjalne ciało. Duch Święty działa w przestrzeniach, które nasze posłuszne słuchanie czyni dostępnymi dla Jego działania. Ministeria quaedam otworzyło drzwi do odnowienia doświadczenia ministerialności wiernych, odrodzonych z wody chrztu, umocnionych pieczęcią Ducha Świętego, karmionych żywym Chlebem, który zstąpił z nieba.

10. Aby móc wsłuchać się w głos Ducha Świętego i nie zatrzymać procesu – bacząc, by nie chcieć go wymusić, narzucając wybory będące owocem ideologicznych wizji – uważam, że warto podzielić się doświadczeniami tych lat, szczególnie w klimacie drogi synodalnej. Mogą one dostarczyć cennych wskazówek, aby dojść do harmonijnej wizji zagadnienia posług chrzcielnych i w ten sposób kontynuować naszą drogę. Z tego powodu chciałbym w najbliższych miesiącach (w sposób, który zostanie określony) zainicjować dialog na ten temat z Konferencjami Episkopatów, aby podzielić się bogactwem doświadczeń ministerialnych, którymi Kościół żył przez te pięćdziesiąt lat, zarówno jako posługi ustanowione (lektorzy, akolici, a dopiero od niedawna katechisty) oraz jako posługi nadzwyczajne i występujące de facto.

11. Zawierzam naszą drogę opiece Maryi Dziewicy, Matki Kościoła. Strzegąc w swym łonie Słowo, które stało się ciałem, Maryja nosi w sobie posługę swego Syna, w której uczestniczy w sposób dla Niej właściwy. W tym też jest doskonałą ikoną Kościoła, który w różnorodności posług strzeże posługi Jezusa Chrystusa, uczestnicząc w Jego kapłaństwie, każdy członek na właściwy sobie sposób.

Dan w Rzymie, u św. Jana na Lateranie, dnia 15 sierpnia 2022 roku, w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, w dziesiątym roku mojego Pontyfikatu.

FRANCISZEK