Przez wzgląd, Boże, na Twoją chwałę

Z Psalmu 23

Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie,
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.

Znany Psalm. Zazwyczaj chyba odczytuje się go w kontekście owcy. To znaczy podkreśla się jej spokojne i bezpieczne życie pod opieką Dobrego Pasterza. I słusznie, o tym jest ten Psalm. Wychwala Boga, który o swoich na pewno dba. Zwróćmy jednak uwagę na jeden szczegół: Pasterz wiedzie owcę po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoją chwałę…

Ciekawe spostrzeżenie. Bóg nie może swoich owiec prowadzić na zatracenie, bo jakie tym sobie samemu wystawiłby świadectwo? Jeśli chce być przez ludzi szanowany, musi być pasterzem dobrym….

Doświadczenie uczy, że niekoniecznie jest tak, ze człowiekowi dobremu powodzi się zawsze dobrze... Hmm... A może, gdyby spojrzeć bardziej po Bożemu na to co dobre, okazałoby się, że jednak tak?

Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj – proszę Cię, Boże, codziennie. I chleb mam. I o wiele więcej też. Jasne. nie mam wielu różnych rzeczy, ale jak się zastanowić, to czy one są mi tak naprawdę potrzebne? Jeśli zdrowie trochę szwankuje, to czy zdrowie młodzieńca jest mi naprawdę dziś potrzebne? Ufam, Boże, że Ty wiesz co dla mnie dobre. Ufam i proszę: miej mnie w swojej opiece.