Posłuszeństwo ważniejsze niż nabożeństwo

Z Psalmu 40

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi,
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy.
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.
W zwoju księgi jest o mnie napisane:
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże,
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu
i nie powściągałem warg moich,
o czym Ty wiesz, Panie.

Czy Bóg nie lubi składania mu ofiar? Czy niemiłe Mu są modlitwy, posty i hojne jałmużny? Sęk w tym, że dla Niego na pierwszym miejscu jest  posłuszeństwo. Czyli wierność. Oddawanie Mu czci przez wspomniane wyżej praktyki tudzież udział w  celebracjach ma sens, jeśli jest dopełnieniem tej wierności. Nie może jej jednak zastępować.

To zupełne przeciwieństwo tego, co skłonny jest akceptować dzisiejszy świat. Zgadza się ewentualnie na pobożność zamkniętą w murach świątyni, ale biada tym, którzy będą konsekwentnie próbowali kierować się Bożym prawem na co dzień. Zwłaszcza jeśli są nauczycielami, lekarzami czy politykami. Nie wolno, neutralność światopoglądowa! Właśnie, neutralność, nie zmuszanie do wyboru  przeciw czyjemuś światopoglądowi...

Wiem, Boże, posłuszeństwo, wierność - to jest to, na czym Ci najbardziej zależy. Nie mogę się pochwalić tym, że zawsze jestem wierny. Wiesz jednak, że się staram. Że już dawno wiele dróg tego świata porzuciłem, a  wybrałem Twoje. Przyjmij mnie Boże takim jakim jestem; słabym, ułomnym, czasem po prostu głupim. Przyjmij, bo wiesz, że chcę dobrze, tylko wykonać nieraz trudno...