Serdecznie proszę, Jezu, nie pozwól, bym kiedykolwiek „przyzwyczaiła” się do Ciebie, do Twojej miłości i dobroci. Do Twojej mądrości.

Proszę o to, by moje serce było pełne pokornej wdzięczności i zachwytu nad faktem Wcielenia. By mój umysł z radością nieustannie podążał Twoimi drogami i zgłębiał Twoją naukę. By moja dusza nieustannie tęskniła za spotkaniem z Tobą i w momencie adoracji uwielbiała Ciebie.

Proszę także, mój Panie, byś nauczył mnie postrzegać rzeczywistość tak, jak robił to król Dawid, widząc we wszystkim działanie najlepszego Ojca. Bym, jak on, potrafiła pokornie przyjąć karę za mój grzech, karę za przekroczenie Twoich przykazań. Bunt wobec kary tak naprawdę pokazuje, jaką wartość mają moje przeprosiny. Czy faktycznie odczuwam ból i głęboki smutek z powodu zbezczeszczenia, odrzucenia miłości Ojca.

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska