Mądrość tego świata skupia się przede wszystkim na zabezpieczeniu bytu człowieka. Chodzi tu nie tylko o pieniądze, ale też o prestiż i władzę. Dlatego taka mądrość jest głupstwem u Boga. On najlepiej wie, jak kruche i nietrwałe jest to, o co człowiek zabiega i się troszczy.

Natomiast prawdziwa mądrość to poznanie i przyjęcie prawdy o kondycji człowieka – bytu stworzonego i całkowicie zależnego od Stwórcy, Dawcy wszelkiego dobra i miłującego Ojca.

Dlatego św. Paweł mówi, że wszystko jest tych, którzy wierzą. Wszystko, czyli Bóg.

Ale doświadczają tego tylko ci, którzy potrafią uznać własną niedoskonałość i grzeszność i zrezygnować z innego „wszystko” – tego, co należy do świata.

„Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?” (Mt 16,26).