Wzrost duchowy pojawia się wszędzie tam, gdzie jest jedność. A podstawą jedności jest dystans do samej siebie i tego, co robię dla dobra wspólnoty.

 

Taki dystans pojawia się wtedy, gdy faktycznie przyjmę, że wszystko, co mam, co umiem, w czym jestem dobra, jest darem Boga.

 

Każdą chwilę mojego życia zawdzięczam Jemu.

Każdy dobry czyn w Nim ma swój początek i On go dopełnia.

Bez Niego nic nie mogę uczynić.

 

I nie tylko ja, ale także i drugi człowiek.

 

Jeżeli miarą mojego patrzenia na innych i oceniania ich działania będzie Bóg i Jego dzieło, wówczas nie pojawi się w moim sercu zawiść i niezgoda.

 

„Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać” (Łk 17,10).