Czy jesteśmy przygotowani? Czy jesteśmy gotowi, by z ust ludzi obok nas usłyszeć proroctwo? Czy jesteśmy gotowi, by ci, którzy „nie chodzą z nami” czynili dobro w Boże imię? Czy jesteśmy gotowi, by łaska Boża rozlała się na cały świat?

Bo co, jeśli zwyczajnie jesteśmy syci? Jeśli duchowych bogactw mamy pod dostatkiem, nasze serca są utuczone i Dobra Nowina głoszona w całym świecie zwyczajnie nam nie w smak?... Gdy „woła zapłata robotników (…) a krzyk żniwiarzy doszedł do uszu Pana Zastępów”, krzyk ludzi, którzy z mozołem wyrywają ziemi choć cząstkę światła – czy my sami jeszcze odnajdujemy siebie w tym obrazie? Czy głód Boga i zbawienia zmusi nas do oddania oka, nogi, ręki?