IV niedziela Adwentu C
Komentarze biblijne i liturgiczne, propozycje śpiewów, homilie, Biblijne konteksty i inne.
więcej »Słowo nadziei: Ewa i Maryja
Dzięki Maryi możemy dostrzec, co zostało dla nas przygotowane. Ta uderzająca zwykłość Jej życia, jego ograniczoność, umiejscowienie w konkretnej przestrzeni, w konkretnym czasie.
Słowo nadziei
Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy Tobie, Ojcze święty, zawsze i wszędzie składali dziękczynienie, i abyśmy Ciebie wielbili, oddając cześć Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy. Ona, zgadzając się na Twoje Słowo, stała się Matką Jezusa Chrystusa, a przyjmując całym sercem Twoją zbawczą wolę, jako pokorna służebnica poświęciła się dziełu swojego Syna. To, co Ewa straciła przez niewierność, Maryja odzyskała przez wiarę i stała się dla pielgrzymującego ludu znakiem pociechy i niezawodnej nadziei (4. Prefacja o Matce Bożej; nr 58)
Ewa i Maryja
Cześć oddawana Matce Boga sięga Boga: to Jego wielbimy, oddając cześć Najświętszej Maryi. Bo takie cuda tylko tutaj, tylko w Nim: Dziewica, która pocznie i porodzi Syna. Zbawienie dla pokonanych. Życie dla śmiertelnych. Wcielony Bóg.
Nagromadzenie wielkich liter w tej prefacji siłą rzeczy tworzy podniosły nastrój. Są jak światełka wypuszczone w niebo, jak dymne znaki, żeśmy zrozumieli, że wiemy, o co toczy się gra. Jednocześnie jakaś statyczność w tym: naglące wezwanie w tle, aby się zatrzymać, aby wypowiedzieć te słowa ze zrozumieniem, z konieczną powagą. Przywołać ukochane imiona, sprawy, znaki.
Dzięki Maryi możemy dostrzec, co zostało dla nas przygotowane. Ta uderzająca zwykłość Jej życia, jego ograniczoność, umiejscowienie w konkretnej przestrzeni, w konkretnym czasie. Czyli to, czego i my w różnych wymiarach doświadczamy. Widzimy wyraźnie to, co Maryjne z istoty: fakt, że Bóg nie oczekuje od nas cudów, ale cuda w nas sprawia. Bylebyśmy tylko byli z Nim, zaufali Mu, jak Ona przyjęli Jego wolę za własną.
Człowiek, który zgadza się na Boże słowo. I Bóg, który w swój plan włącza serce człowieka, całą jego osobę, całe życie. Całe. Przychodzić przed Boży tron, przynosić tutaj wszystkie swoje sprawy, ofiarowując je w geście uwielbienia, z wiarą, że Jego miłość to ogarnia, podnosi, przemienia, buduje na nowo. Maryja to kobieta odważna. Taka, która ryzykuje, stawia na szali swoje własne życie. Jakkolwiek to nazwiemy, cokolwiek to dla nas dzisiaj znaczy: jesteśmy wezwani do tego samego gestu, tego samego daru.
Dwie kobiety, Ewa i Maryja. Życie, któreśmy przez grzech stracili, my wszyscy, i które przez Maryję zostało nam na nowo ofiarowane. Fakt, że nie zginiemy, że nasz byt zmienia się, ale się nie kończy.
Dlaczego pociecha? Dlaczego nadzieja niezawodna? Bo to, co ludzkie, zakorzenione zostało w tym, co Boże, co święte. My jesteśmy jeszcze w drodze jako pielgrzymujący lud – i te prawdy dokonują się na naszych oczach, w biegu do naszych Elżbiet, w wędrówce do naszego Betlejem, we wszystkich naszych Kanach, na wszystkich Golgotach.
Dlatego cała nasza nadzieja w Bogu. W Nim.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
