Słyszymy dziś zapowiedź przyjścia Tego, którego pragniemy, zapowiedź przybycia Tego, którego oczekujemy. Modlitwa Anny znajduje odpowiedź, spełnia się obietnica dana Joachimowi. W tym zwyczajnym geście ofiarowania pierworodnego, w geście, który przed Maryją i Józefem czyniły tysiące rodziców – dokonuje się coś niebywałego: znak zbawienia, które Bóg przygotował wobec wszystkich narodów.

Dzisiaj nasza uwaga w szczególny sposób skupiona jest na konsekrowanych – na osobach, które jak światło gromnicy wskazują na moc przychodzącą z wysoka. Ich gesty, postawy, życie także wydają się zupełnie zwyczajne, od wieków powtarzane – a dokonuje się w nich coś niebywałego. Są znakiem spełnienia nadziei. Znakiem uwolnienia „tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli”.