Świadomość tego, że to Bóg mnie wybrał i tak bardzo umiłował, wręcz mnie zawstydza. Dlatego, bo wtedy dostrzegam swoją kruchość, małość, moje słabości. Mam wtedy taką ochotę przylgnąć do tego Serca i powiedzieć: Panie Boże, trzymaj mnie przy sobie mocno, przytul, bo jestem słaba i raz po raz upadam.

Czasami zastanawiam się co by było, gdyby Bóg mnie nie wybrał. Wówczas widzę okropny obraz osoby, zatraconej w grzechach, nie widzącej nic złego w relatywizmie moralnym. Ten obraz mnie przeraża. A z Serca Pana Jezusa bije takie ciepło, takie bezpieczeństwo.

Dziękuję Ci Panie Boże, że mnie wybrałeś. Niech będzie Twoje Serce błogosławione na wieki!