W Modlitwie Pańskiej kierujemy siedem próśb do naszego Ojca w niebie. Trzy pierwsze dotyczą samego Boga: JEGO imienia, JEGO królestwa, JEGO woli.
To prośba o sławę. Tyle że nie moją, a Boga. Słowa „święć się imię Twoje” można rozwinąć tak: „Boże, bądź Bogiem mojego życia! Chcę tak żyć, by to Twoje imię, a nie moje, było na ustach wszystkich”.
Oryginalne greckie słowo epioúsios (powszedni) pojawia się w Nowym Testamencie tylko w Modlitwie Pańskiej (u św. Mateusza i u św. Łukasza).
W naszym języku funkcjonują takie zbitki słowne jak „ łatwy” czy „ciężki” chleb, albo „wyjechać za chlebem” do pracy za granicę.
Miłość Boga bywa porównywana w Biblii także do miłości matczynej: „Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę” (Iz 66,13).
Z Adamem Piecuchem, paulinem, rozmawia Marcin Jakimowicz
O tym, jak budować dobrą relację z Bogiem Ojcem, z księdzem Jarosławem Międzybrodzkim rozmawia Szymon Babuchowski.
Liturgia powinna być sprawowana w taki sposób, aby było jasne, że jest ona w pierwszym rzędzie dziełem Boga. Dzięki temu stanie się ona katechezą, w której sam Bóg będzie nauczał i wychowywał wiernych – przypomina Benedykt XVI uczestnikom 62. Krajowego Tygodnia Liturgicznego we Włoszech.
Kto mógłby uświęcić Boga, skoro to On sam uświęca?
Zdałem, nie zdałem? A może Bóg wcale mnie nie egzaminuje?