23. tydzień zwykły

...wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem. Przez naszego Pana...

Przez naszego Pana... Dość popularnym zjawiskiem stało się poszukiwanie swoich przodków, korzeni, powracanie do źródła własnej historii. Rzeczywiście bowiem jest to ważne, wiedzieć kto był przede mną, czym się zajmował, z czego mogę się chlubić, a nad czym, jak wynika z historii moich bliskich, mam popracować. Tę swoistą modę można również przenieść na grunt naszej wiary. Tylko teraz pytanie – co jest jej początkiem? Ja proponuję powrót do chwili zwiastowania Maryi. Dlaczego? Dlatego, że Ona pokazała mi wtedy jak należy przyjąć Jezusa do mojego życia, tak osobiście i wcale nie metaforycznie, ale jak przyjąć Go w całości, duchowo i fizycznie, dotykalnie. Ta postawa powinna towarzyszyć mi właśnie jako źródło, jako punkt wyjścia całej mojej wiary. Warto nawet na początku każdego dnia postawić się w pełnej gotowości wobec przychodzącego Pana. Tylko taka postawa może stanowić fundament prawdziwej wolności. Nie ma bowiem czegoś takiego jak wolność w stanie czystym, jakby niczym niezmąconym, bez domieszki jakichkolwiek innych składników. Jest ona pewnym stopniem pośrednim pomiędzy prawdą, od której wychodzi, a miłością, ku której zmierza i do której kieruje człowieka. Pismo Święte mówi wyraźnie, że wybór w dziedzinie wolności to albo służba Bogu, albo bożkom, nigdy nie mówi o braku jakiejkolwiek służby. Służba Bogu daje wieczne dziedzictwo, służba bożkom pozbawia natomiast tego, co czyni znośnym pobyt w dziedzictwie doczesnym – nadziei. A więc? Wybór należy do Ciebie...