Liturgia Męki Pańskiej - komentarze liturgiczne

Wprowadzenie do liturgii (przed rozpoczęciem)

Gromadzimy się dziś w tym dniu, w którym „Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha”. Kościół rozmyślając nad Męką swojego Pana i Oblubieńca oraz adorując Krzyż, wspomina swoje narodzenie z boku Chrystusa umierającego na Krzyżu i wstawia się do Boga za zbawienie całego świata.
Zgodnie z tradycją Kościół w dniu dzisiejszym nigdy nie sprawował Ofiary Eucharystycznej. Głównym elementem dzisiejszej Liturgii Męki Pańskie będzie adoracja Krzyża, na którym zawisło zbawienia świata. Krzyż, który chcemy uczcić, nie jest dla nas wyłącznie znakiem cierpienia i poniżenia, wszystkim znakiem nadziei ostatecznego zwycięstwa Jezusa.
Adorację Krzyża poprzedzi liturgia słowa, w której słuchając opisu Męki Pańskiej według świętego Jana uczestniczyć będziemy w wydarzeniu Golgoty. Na zakończenie liturgii słowa w szczególnie uroczysty sposób prosić będziemy Boga w modlitwie powszechnej, prosząc o zbawienie całego świata.
W dniu dzisiejszym, choć nie sprawujemy Eucharystii, będziemy mogli przyjąć Komunię świętą, prawdziwe Ciało naszego Pana, które zostało wydane za nasze grzechy.
Ostatnim aktem liturgicznym będzie dziś przeniesienie Najświętszego Sakramentu Grobu, gdzie będzie adorowany do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej, do świętej nocy Zmartwychwstania.
Za chwilę procesją wejścia rozpoczniemy dzisiejszą celebrację. W tym dniu wyjątkowo nie będzie jej towarzyszyć żaden śpiew. Kapłan wraz z posługującymi w ciszy uda się do ołtarza. Zachowajmy starannie tę szczególną ciszę Wielkiego Piątku, oznacza ona bowiem zarówno upokorzenie „człowieka ziemskiego”, jak i smutek i ból Kościoła. Gdy prezbiter przewodniczący naszemu zgromadzeniu na znak pokuty i żalu za grzechy upadnie na twarz przed ołtarzem, my wszyscy, wyrażając naszą słabość i grzeszność przyjmiemy postawę klęczącą.

Wprowadzenie do liturgii słowa

Mękę i Śmierć Zbawiciela świat zapowiadali prorocy starego Przymierza, pośród których szczególnie obrazowo i przejmująco brzmią słowa proroka Izajasza. To miłość do każdego z nas zaprowadziła Chrystusa na Krzyż. Przez swoją Śmierć stał się On sprawcą wiecznego zbawienia dla wszystkich, którzy Go słuchają. Jezus z miłości poniósł nasze grzechy na drzewo krzyża, co oczyma wiary ujrzymy w opisie Męki według św. Jana. Po słowach “I skłoniwszy głowę wyzionął ducha” wszyscy przyklękniemy, zachowując chwilę milczenia, na znak czci dla Chrystusa, który umiłował nas aż do śmierci.

Przed modlitwą powszechną

Modlitwa powszechna Wielkiego Piątku szczególnie uroczysta wyrasta ze starożytnej tradycji modlitwy rzymskiej. Najpierw prezbiter (diakon) poda intencję, której będziemy się modlić, po czym przez chwilę wszyscy zachowamy modlitewną ciszę. Następnie przewodniczący naszemu zgromadzeniu prezbiter zbierze wszystkie nasze intencje w uroczystej modlitwie, którą zakończymy wspólną aklamacją “Amen”. Włączmy się te pełne ufności błagania Kościoła przez modlitewną ciszę i wspólne „Amen”, które stanie się potwierdzeniem naszych próśb.

Przed adoracją Krzyża

Druga część Liturgii Męki Pańskiej to adoracja Krzyża. Będziemy uwielbiać drzewo, na którym zawisło nasze zbawienie - nasz Pan, Jezus Chrystus. Zawsze winniśmy się chlubić Krzyżem naszego Pana, na którym Jezus złożył Ofiarę odkupienia. Przez zewnętrzne gesty i w głębokim skupieniu oddajmy więc cześć Krzyżowi, zwróćmy ku niemu nasz wzrok, nasze myśli, uczucia i pragnienia.

Przed Komunią świętą

Za chwilę w Komunii świętej zostaniemy umocnieni Ciałem Chrystusa. Z niezachwianą wiarą i miłością przyjmijmy ten niebieski pokarm, który nas najpełniej jednoczy ze Zbawicielem.

Przed procesją do Grobu

Najświętszy Sakrament zostanie teraz przeniesiony do Grobu. Adorując tam Chrystusa będziemy rozważać Jego Mękę i śmierć krzyżową, która stała się dla nas źródłem odkupienia i pojednania. Trwajmy tam w dziękczynieniu i uwielbieniu za Jego bezgraniczną miłość, która zawiodła Go dla nas na drzewo krzyża.