Jak to matka

Jeśli nawet nie Ty pierwsza pokazałaś mi księżyc, to pozwoliłaś bym odkryła go sama. Przeczuwałaś, że mnie zachwyci. Przeczuwałaś jak ważne będzie dla mnie poznawanie świata i zdobywanie każdego dnia. Pozwoliłaś mi żyć. Nigdy nie odczułam byś tego żałowała. Troskałaś się o swoja „gromadkę” twardo, ale serdecznie. Czasem byłaś taka „nienowoczesna”. Nie porywały Cię mody. Jak dobrze, bo to była wielka mądrość. Twoje prawdy były są ponadczasowe. Niezmienna jest prawość, uczciwość, rzetelność, miłość, rodzina, pracowitość, poszanowanie człowieka. Bóg. Wiara.

Nasze mamy. Dobre, kochane i ciągle w nas zapatrzone. Zawsze są blisko. W drugim pokoju, w drugim mieście. Czasem spoglądają na nas z fotografii. Czuwają, niezmiennie gotowe by nas chronić i bronić. Podążamy za nimi ufnie. Są naszymi nauczycielkami, przewodniczkami.

Cierpią dla nas, cierpią przez nas, cierpią z nami. Wierzą w nas jak nikt na świecie. Jak nikt potrafią cieszyć się naszym szczęściem. Pierwszy krok, pierwsze słowo, pierwszy bal, pierwsza miłość, dramat. Bunt „bo ty nic nie rozumiesz”. O miłość matki nie trzeba zabiegać, walczyć. Ona jest zawsze i mimo wszystko. Matka pragnie być blisko dzieci i wspierać je, gdy to potrzebne. Nikt inny nie potrafi tak wybaczać i kochać jeszcze bardziej. Bycie matką to zadanie na całe życie.

Jak godzić rolę matki z pracą, dobrze wykorzystywać czas, łagodzić stresy. Jakie cele w wychowaniu dzieci stawiają sobie pracujące matki? Tempo życia powoduje brak odpowiedniej ilości czasu poświęconego życiu rodzinnemu oraz dzieciom. Są różne drogi rozwoju w życiu dorosłym. Dzisiaj obowiązkiem jest rozwój kariery zawodowej, dorabianie się. Jeśli te wartości dominują, wychowywanie dziecka trudno z nimi pogodzić. Wiara pomaga ustalić właściwe priorytety.

W macierzyństwie odkrywamy siebie samą na nowo. Nadajemy swemu życiu nowy sens, wymiar.