Chrystusa Króla

Wszelkiej maści reformy mogą odnieść sukces jedynie wtedy, gdy nie będą narzucane z góry, ale przyjdą od dołu. Nic nie zmieni żadna encyklika czy Sobór, jeśli każdy nie zacznie na swoim małym polu realizować tej nowości, którą ze sobą niosą. Nic nie zmieni Jezus, choćbym Go określał jako Króla Wszechświata, jeśli moje życie będzie odległe od tych słów. Reforma zaczyna się od dołu. Tak samo jest z królowaniem Boga we mnie. Nie może zaczynać się od ust, ale od serca. Dopiero wtedy, gdy pozwolę Jezusowi uwalniać mnie z niewoli grzechu, doświadczę Jego władzy i mocy. Do grzechu jednak można się przyzwyczaić, zasłonić go krzyżem, można się w nim zadomowić, myśląc jednocześnie, że to ja nad nim panuję. Z drugiej strony, można bez wielkich słów wykonywać małe rzeczy, pomagać Bogu w zwycięstwie nad moim grzechem. „Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania”…