Niedziela Palmowa w liturgii

Kapłan w czerwonej kapie w towarzystwie ministrantów udaje się przed kościół, gdzie czekają na niego wierni z palmami. Wchodzi do kościoła z pieśnią: "Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie...". Może także celebrans iść z zakrystii wprost do ołtarza. Wierni są w kościele.
Kapłan krótko przemawia, nawiązując do Niedzieli Palmowej i poświęca palmy, kropi je wodą święconą i rozdaje je uczestnikom. Czyta potem zaraz Ewangelię o wjeździe Pana Jezusa na osiołku do Jerozolimy. Wygłasza następnie homilię na temat święta. Na Kurpiach palmy dochodzą do wielkości dwóch a nawet trzech metrów, pięknie przystrojone w sztuczne kwiaty.
Procesja, na czele której idzie ministrant z ogniem (kadzielnicą) i drugi ministrant z krzyżem, przy którym stoją po bokach dwaj ministranci ze świecami zapalonymi. W czasie procesji pieśń: Króluj nam, Chryste; lub podobna. Po wejściu do kościoła celebrans całuje ołtarz i okadza go, po czym śpiewa kolektę dnia.

Najwymowniej treść Niedzieli Palmowej oddaje modlitwa, w czasie której kapłan poświęca palmy oraz kolekta. Wprowadzają nas one w nastrój Wielkiego Tygodnia. Dlaczego jednak jest w nich mowa o Męce Pana Jezusa? Bo ten sam tłum, który dzisiaj woła: Hosanna, za pięć dni będzie wołał: "ukrzyżuj", bo Chrystus jeszcze tego dnia zapłacze nad Jerozolimą i zawoła: "Nie zostanie tu kamień na kamieniu... Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zaprowadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zabiera pod skrzydła, a nie chcieliście" (Mt 23,37,24,2).

Msza Niedzieli Palmowej zawiera trzy czytania, które należy przeczytać, jeżeli nie przemawiają przeciw temu względy duszpasterskie. Wśród czytań najważniejszy jest opis Męki Pańskiej. Jeżeli okoliczności przemawiają za skróceniem liturgii słowa w Mszach z ludem, kapłan biorąc pod uwagę charakter zgromadzenia wiernych, może zarządzić: a) albo odczytanie tylko jednej z dwóch lekcji poprzedzających Ewangelię Męki Pańskiej, b) albo tylko Męki Pańskiej; jeżeli konieczność tego wymaga, można odczytać Mękę Pańską w formie skróconej.

W tym dniu Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby dokonać paschalnego misterium. Kościół wspomina ten wjazd we wszystkich Mszach świętych: przed Mszą główną odbywa się procesja lub uroczyste wejście, przed innymi Mszami wejście zwykłe. Procesji nie można powtarzać. Wejście uroczyste można powtórzyć przed Mszami, które się sprawuje z licznym udziałem wiernych.

Pamiątka wjazdu Chrystusa do Jerozolimy

PIERWSZA FORMA: PROCESJA Z PALMAMI

Kapłan i ministranci, ubrani w szaty koloru czerwonego, udają się na miejsce, gdzie zgromadził się lud i skąd ma wyruszyć procesja. Wierni trzymają w rękach gałązki. Kapłan zamiast ornatu może włożyć kapę, którą zdejmuje po procesji. W tym czasie śpiewa się antyfonę:

Mt 21, 9
Hosanna Synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. O, Królu izraelski! Hosanna na wysokości.
Albo:
Hosanna filio David: * benedictus qui venit in nomine Domini, * Rex Israel! Hosanna in excelsis.

Można śpiewać inną odpowiednią pieśń.

Pozdrowienie i modlitwa poświęcenia

Kapłan pozdrawia wiernych i zwraca się do nich tymi lub podobnymi słowami:

Drodzy bracia i siostry, przez czterdzieści dni przygotowaliśmy nasze serca przez modlitwę, pokutę i uczynki chrześcijańskiej miłości. W dniu dzisiejszym gromadzimy się, aby z całym Kościołem rozpocząć obchód misterium paschalnego. Dzisiaj Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby tam umrzeć i zmartwychwstać. Wspominając to zbawcze wydarzenie, z głęboką wiarą i pobożnością pójdźmy za Panem, abyśmy uczestnicząc w tajemnicy Jego krzyża, dostąpili udziału w zmartwychwstaniu i życiu.

Następnie kapłan odmawia modlitwę:

Módlmy się. Wszechmogący, wieczny Boże, uświęć + te gałązki swoim błogosławieństwem + i spraw, abyśmy idąc z radością za Chrystusem Królem * mogli przez Niego dojść do wiecznego Jeruzalem. Który żyje i króluje na wieki wieków. W. Amen.

Albo:

Módlmy się. Wszechmogący Boże, z palmami w rękach czcimy dzisiaj zwycięstwo Chrystusa, pomnóż naszą wiarę i wysłuchaj nasze prośby, abyśmy zjednoczeni z Chrystusem przynosili Tobie owoce dobrych uczynków. Który żyje i króluje na wieki wieków. W. Amen.

Kapłan kropi gałązki wodą święconą nic nie mówiąc. Teraz następuje odczytanie Ewangelii o wjeździe Chrystusa Pana do Jerozolimy. Czyta ją diakon w zwykły sposób. Gdy nie ma diakona, czyni to kapłan.

Wjazd Chrystusa do Jerozolimy opisują wszyscy ewangeliści. Czytanie Ewangelii uobecnia nam tamto wydarzenie. Przed nami jawi się Pan i Król, który tym razem nie przychodzi w chwale i majestacie, ale Król łagodny, siedzący na osiołku. Tłumami, które Go witały jesteśmy my, Jego lud, który z wiarą rozpoznaje Jego boską i królewską godność.

EWANGELIA:

Mt 21, 1-11

Wjazd Jezusa do Jerozolimy.

Gdy się przybliżyli do Jerozolimy i przyszli do Betfage na Górze Oliwnej, wtedy Jezus posłał swoich uczniów i rzekł im: «Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i źrebię z nią. Odwiążcie je i przyprowadźcie do Mnie. A gdyby wam kto co mówił, powiecie: "Pan ich potrzebuje, a zaraz je puści"». Stało się to, żeby się spełniło słowo proroka: "Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy". Uczniowie poszli i uczynili, jak im Jezus polecił. Przyprowadzili oślicę i źrebię i położyli na nie swe płaszcze, a On usiadł na nich. A ogromny tłum słał swe płaszcze na drodze, inni obcinali gałązki z drzew i ścielili na drodze. A tłumy, które Go poprzedzały i które szły za Nim, wołały głośno: «Hosanna Synowi Dawida. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie. Hosanna na wysokościach». Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się całe miasto, i pytano: «Kto to jest?» A tłumy odpowiadały: «To jest prorok Jezus z Nazaretu w Galilei».
Oto słowo Pańskie.

Po Ewangelii można wygłosić krótką homilię.

PROCESJA

Przed procesją kapłan lub diakon może się zwrócić do wiernych z następującym lub podobnym wezwaniem:

Drodzy bracia i siostry, naśladując rzesze, które uroczyście witały Pana Jezusa, idźmy w pokoju.

Procesja wyrusza do kościoła, w którym zostanie odprawiona Msza święta. Na czele idzie ministrant z ozdobnym krzyżem, pomiędzy dwoma ministrantami, którzy niosą zapalone świece. Jeżeli używa się kadzidła, przed krzyżem idzie ministrant z dymiącą kadzielnicą. Dalej idzie kapłan i usługujący, a za nimi wierni z gałązkami w rękach. W czasie procesji śpiewa się pieśni dostosowane do okoliczności.