Święty Piotr: Nie znam tego człowieka

Gniew i bohaterstwo – gdy dobył miecza w chwili pojmania Jezusa, wierność i lojalność – gdy poszedł za Nim pod pałac arcykapłana, strach i przerażenie – gdy trzykrotnie się Go zaparł, wreszcie żal i wstyd – gdy odszedł spod pałacu.

Tyle uczuć, sprzecznych ze sobą, a tak naturalnych, ludzkich. Zachowanie św. Piotra w tych dramatycznych chwilach poruszało wyobraźnię najwybitniejszych artystów.

Święty Piotr, najważniejszy z Apostołów, był chętnie przedstawiany w sztuce we wszystkich epokach.
Ten rybak z Galilei o imieniu Szymon, syn Jana z Betsaidy, otrzymał od Jezusa pierwszeństwo przed innymi Apostołami i aramejskie imię Kefas, tzn. Skała (z greckiego Petros, stąd Piotr), na której zbudowany zostanie Kościół. Był pierwszym biskupem Rzymu. Zginął śmiercią męczeńską ok. 64 r.
Spośród tysięcy obrazów i rzeźb przedstawiających św. Piotra są i takie, które nawiązują do jego zachowania po pojmaniu Chrystusa.



Lęk i łzy
Jako samodzielny temat obrazów artyści najchętniej wybierali chwile słabości Piotra. Był to ulubiony motyw zwłaszcza w okresie baroku, gdy pobożność wiernych była szczególnie związana z uczuciami. Najwięksi mistrzowie pędzla, tacy jak Caravaggio czy Rembrandt potrafili z ogromnym kunsztem pokazać uczucia, jakie wówczas musiały zawładnąć Piotrem. Charakterystyczne dla tych obrazów, a także dla dzieł ich naśladowców, jest niemal całkowite pominięcie tła. Ważni są tylko ludzie. Przede wszystkim Piotr, ale także żołnierze i słudzy arcykapłana, którzy próbują zdemaskować Apostoła. Ponieważ scena rozgrywała się w nocy (po trzecim zaparciu się Piotra zapiał kogut), malarze pogrążali tło w mroku, wydobywając charakterystyczne dla baroku kontrasty światła i cienia.
Konsekwencją zaparcia się jest późniejszy żal Piotra, który nie może sobie darować tej chwili słabości. Żal świętego jest od XVII wieku jednym z bardzo popularnych motywów w sztuce. Prekursorem tego motywu był słynny El Greco, który namalował obraz o takim temacie w aż czterech wersjach. Na każdej święty ma pełne łez oczy wzniesione do góry i złożone ręce.
Spośród innych wybitnych dzieł przedstawiających żal św. Piotra wyróżnia się obraz Francisco de Zurbarána.







Ucho Malchusa
Wszystkie Ewangelie mówią o tym, że w chwili aresztowania Jezusa jeden z Jego uczniów dobył miecza i obciął ucho słudze arcykapłana o imieniu Malchus. Św. Jan precyzuje, że tym odważnym, porywczym uczniem był św. Piotr. Chrystus kazał schować Piotrowi miecz do pochwy.
W częstych od późnego średniowiecza przedstawieniach sceny pojmania Zbawiciela widzimy nieraz Piotra zamierzającego się mieczem na Malchusa.
Temat ten nie był więc motywem samodzielnym, ale mniej ważnym elementem sceny grupowej, gdzie uwaga artysty skupiała się przede wszystkim na postaci Jezusa.






Bractwo Zaparcia się Świętego Piotra

Miecz Malchusa

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg
« » Marzec 2024
N P W Ś C P S
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
Pobieranie... Pobieranie...