Śladami Jezusa - Góra chwały

Korzystali z tych umocnień Egipcjanie, broniąc się przed wojskami Antiocha III, króla Syrii w 218 r. przed Chrystusem i powstańcy żydowscy przed wojskami rzymskimi pod wodzą Placyda w latach 66-67 po narodzeniu Chrystusa. Władali nią Saraceni i krzyżowcy....

Przemierzając Galileę nie można pominąć Góry Tabor. Nie da się. Widać ja z wielu kilometrów, kłuje w oczy, wyróżniając się w Dolinie Jezreel. Otoczona pasmem równin samotnie wznosi się swą majestatyczną bryłą z charakterystycznie spłaszczonym szczytem na wysokość 588m n.p.m. Niejednokrotnie była wspominana w Biblii i ceniona od najdawniejszych czasów, jako doskonały punkt obronny. Stanowiła nawet miejsce kultu bałwochwalczego, który tak mocno ganił prorok Ozeasz. Współcześnie utożsamiana jest z górą Przemienienia Chrystusa. Jako pierwszy pogląd, że jest to miejsce przemienienia się Jezusa wyraził św.Cyryl Jerozolimski (+387), a za nim św.Hieronim (+420), potem zaś cała tradycja.
 

W czasie podróżowania po Izraelu i ja docieram do Góry Tabor. Nie tak prosto ją zdobyć. Droga, po której jeżdżą autokary kończy się na dużym parkingu, na wysokości ok. 300 m n.p.m.. Dalej na szczyt można wjechać taksówkami, zwanymi tutaj szerutami lub wspiąć się na nogach (niczym apostołowie). Droga wije się serpentynami i jest wąska, ma 5 km długości. Stara droga dla pielgrzymów miała 4343 stopnie wykute w skale, jednak teraz drogę wytyczono na nowo i poryto asfaltem tak, by mogły nią przejechać auta osobowe.