Czy Jezus naprawdę był synem Józefa?

Bereszit Rabba 39,10

„Rabbi Berechia mówił w imieniu rabbiego Nehemiasza: Pewien król jadąc z miasta do miasta zgubił perłę ze swej korony. Zatrzymał się więc ze swą świtą, kazał zebrać piasek w stosy i przynieść sita. Przesiał pierwszy stos, lecz nie znalazł perły, przesiał drugi i nie znalazł, lecz w końcu znalazł ją w trzecim stosie. Wykrzyknięto: Król znalazł perłę! Bóg powiedział: Czy potrzeba było, abym kreślił rodowód Sema, Arpachszada, Szelacha, Ebera, Pelega, Reua, Se-ruga, Nachora i Teracha? Ale zostało to napisane ze względu na ciebie, i znajdziesz jego serce (perłę, którą jest Abraham) wierne (Ne 9,8). Powiedział też Bóg do Dawida: Czy potrzeba było, abym kreślił rodowód Peresa, Chesrona, Rama, Amminadaba, Nachszo-na, Szalmona, Booza, Obeda i Jessego? Czyż nie uczyniłem tego dla ciebie, Dawidzie? Jak napisano: Znalazłem Dawida, sługę mojego, namaściłem go świętym olejem moim (Ps 89,21)”.

I oto zostaliśmy uwolnieni od wszelkich wątpliwości jeżeli chodzi o historyczność rodowodów przytoczonych w Ewangelii. Czytając w ten sposób oba rodowody dostrzegamy, że imiona „drugorzędne” prowadzą do imion ważnych, które są podstawą prawdziwej tablicy genealogicznej Jezusa. Zestawimy listę imion męskich oraz drugą, imion żeńskich.

Lista imion męskich zawiera imiona o szczególnym znaczeniu.

Szealtiel: ojciec Zorobabela, który przewodził Żydom wracającym z niewoli babilońskiej, człowiek uczony i dobrze wszystkim znany. Czystość jego krwi jako potomka Dawida nie podlega najmniejszej wątpliwości.

Dawid: Mesjasz może być tylko potomkiem Dawida; jest prawdopodobne, że wszystkich potomków Dawida cechowała - jak zauważa to Robert Aron w swojej pracy „Ainsi priait Jésus infant” - pewna godność, jaką obserwuje się jeszcze dziś u potomków Aarona. Obliczenia Mateusza, który dzieli rodowód Jezusa na trzy grupy po czternaście pokoleń, to nie naiwne fałszerstwo historyczne, lecz symbolika liczb. Czternaście to liczba Dawida: Da = 4 + Wi = 6 + D = 4 (W alfabecie hebrajskim każda z liter ma wartość liczbową i może służyć jako cyfra).

Cztery kobiety wymienione przez świętego Mateusza w rodowodzie Chrystusa mogłyby rzucić poważny cień na dobre imię Mesjasza. Z każdą z nich wiąże się jakiś gorszący fakt. Ale tradycja widzi to inaczej, osobliwie, i sławi Rachab i Rut, Batszebę i Tamar. Przytoczymy niżej szczegóły tradycji mówiącej o Tamar, które świadczą o pewnych wahaniach: to uznawana jest ona za winną, to uniewinniana całkowicie. W książce „Lecture amoureuse de la Parole” analizowaliśmy historię Batszeby i zwróciliśmy uwagę, że była ona Dawidowi przeznaczona. Jak wszystkie żony żołnierzy, miała list rozwodowy, który nabierał mocy z chwilą, gdy mąż nie wracał do domu z pola walki, co w przypadku Uriasza miało miejsce. Argumentacja taka nie przekonuje nas jednak zupełnie, bliska nam jest natomiast problematyka ukazana przez Jezusa i świętego Pawła, mówiąca o tym, że miłość usprawiedliwia wiele grzechów i że tam, gdzie „wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska”.