Czy Jezus naprawdę był synem Józefa?

Rodowody

„Rabbi Johanan mówił: Jakie jest znaczenie słów z Księgi Hioba 9,10: On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów! Musisz wiedzieć, że wszystkie dusze stworzone, od pierwszego człowieka aż do końca świata, zostały stworzone w ciągu sześciu dni stworzenia, i wszystkie przebywają w ogrodzie Edenu; były obecne, gdy otrzymywaliśmy Torę (Pwt 29,14). A co to są cuda niezbadane? Są to cuda, których Bóg dokonuje przy stwarzaniu dziecka. W chwili, gdy mężczyzna łączy się ze swoją żoną, Bóg daje znak Aniołowi Stróżowi poczęcia, któremu imię Laila (Anioł Nocy) i mówi: Wiedz, że tej nocy z nasienia człowieka stworzona została istota; wiedz o tym, chroń tę kroplę, weź ją w rękę i rozsiej ją na polu w trzystu sześćdziesięciu pięciu cząsteczkach. I anioł czyni tak. Bierze ją natychmiast w rękę i przynosi Temu, który rzekł i świat został stworzony, mówiąc: Uczyniłem wszystko, co mi nakazałeś. Co stanie się z tą kroplą? Bóg postanawia, czy kropla ta stanie się mężczyzną czy kobietą, istotą słabą czy silną, człowiekiem bogatym czy biednym ,szanowanym czy pogardzanym. Decyduje także o jego losie, lecz nie o tym, czy będzie święty czy bezbożny, gdyż to pozostawia wyłącznie człowiekowi. Potem daje znak Aniołowi Stróżowi dusz i mówi: Przynieś mi tę czy tamtą duszę, która przebywa w ogrodzie Eden, która nosi takie a takie imię i która wygląda tak a tak, gdyż wszystkie dusze, które mają zamieszkać w ciele, są gotowe.”

Począwszy od dnia, w którym Bóg stworzył świat, aż do końca świata, każda dusza przeznaczona jest dla konkretnego człowieka, jak powiedziano w Księdze Koheleta 6,10: „To, co jest, zostało już dawno nazwane, i postanowiono, czym ma być człowiek”. Anioł odchodzi i przyprowadza ducha, a kiedy duch człowieka przychodzi, pada na ziemię przed Królem królów, przed Świętym Błogosławionym. W tej godzinie Bóg mówi duchowi: Wejdź w tę kroplę. Wówczas duch otwiera usta i mówi: Panie świata, wystarcza mi świat, w którym przebywam od dnia mego stworzenia, dlaczego chcesz, abym wszedł w tę kroplę podległą zepsuciu, jestem przecież święty i czysty, czyż będę wykluczony z udziału w Twojej chwale? Wówczas Bóg mówi do duszy: Świat, do którego każę ci wejść, będzie dla ciebie piękniejszy niż ten, w którym przebywałeś dotychczas; wiedz, że od chwili, w której cię ukształtowałem, ukształtowałem cię tylko dla tej kropli. I Bóg każe jej wejść wbrew jej woli. Wówczas anioł wraca na ziemię i wprowadza ducha w łono matki, i dane mu są dwa anioły, które strzegą, aby nie narodził się przedwcześnie. Zostaje wprowadzony ze światłem nad głową, jak czytamy w Księdze Hioba 29,2-3: „Kto dawne szczęście mi wróci, czas. kiedy Bóg mnie osłaniał, gdy świecił mi lampą nad głową? Z Jego światłem kroczyłem w ciemności...” Wreszcie nadchodzi czas, gdy dziecko przychodzi na świat. W tej samej chwili staje przy nim anioł, by powiedzieć: Nadszedł twój czas, abyś ukazał się w świetle świata. A dziecko pyta: Dlaczego chcesz ukazać mnie w świetle świata? Anioł odpowiada: Dziecko moje, wiedz, że zostałeś ukształtowany wbrew twojej woli i wiedz teraz, że rodzisz się wbrew swojej woli i wbrew swojej woli będziesz musiał umrzeć, i wbrew swojej woli będziesz musiał pewnego dnia zdać rachunek przed Królem królów. Lecz dziecko nie chce wychodzić, aż w końcu anioł je uderza, gasząc w ten sposób światło, które nad nim świeciło. I natychmiast dziecko zapomina wszystko, co widziało.