Żyć w komunii

Modlitwa jest rzeczywistością bardzo prostą i pozostaje taką dla człowieka w każdym wieku. Na modlitwie Bóg nie oczekuje postaw przerastających człowieka. Pozwala nam w prostocie zdać się na Chrystusa. Jest w tym jakaś tajemnica Ewangelii. Bije z niej światło. Dzięki temu światłu nasze oczy zaczynają widzieć.

Tajemnica Ewangelii tkwi w gotowości wewnętrznej, by swoje zaufanie złożyć na Niego w Chrystusie. Piotr rozjaśnia tę tajemnicę słowami: „nie widzimy Go, ale Go kochamy”. Nie widzimy, ale powierzamy Mu nasze zaufanie.

Modlimy się o to, by ta komunia miłości, jaką jest Kościół, stała się zaczynem pojednania w całej ludzkiej rodzinie. Zdarza się w Kościele nieprzejednanie. Czy mamy potępiać? Nie! Szukać ciszy i miłości. Nie chodzi o bycie naiwnym, ale o szukanie tego, co służy życiu w pojednaniu. Kiedy Kościół słucha – uzdrawia, pomaga dostrzec najpiękniejsze rzeczywistości Ewangelii. Kiedy Kościół promieniuje zaufaniem, porusza głębię serc.