17. Niedziela zwykła (B)

Odpowiedzialność za innych

Piotr Blachowski

Przez całe nasze życie, zdopingowani jesteśmy do odpowiedzialności za innych, za dzieci, rodziców, za pracowników lub współpracowników. Odpowiedzialność ta przenosi się również na życie duchowe, na życie we wspólnocie. Odpowiedzialność ta, nie oznacza tylko i wyłącznie, by wyżywić rodzinę, chociaż to jest ważne. Ale odpowiedzialność, to również dbałość o życie w wierze, musimy dbać o naszą i naszych podopiecznych, strawę duchową, o Eucharystię, o tę strawę, którą dał nam Pan.

Widzimy doskonały przykład odpowiedzialności, którą wykazuje Chrystus, kiedy spoczął na nim obowiązek nakarmienia ogromnej rzeszy słuchaczy, tych którzy poszli za Nim, bo zaoferował im strawę duchową, nauczania. Ale Jezus doskonale wie, jak i co ma czynić, by tym, którzy podążają za Nim, zapewnić strawę. Dla tak ogromnej rzeszy słuchaczy wystarcza Mu 5 bochenków chleba i 2 ryby. To niebywałe, że tak wielką rzeszę ludzi, którą wpierw pociąga za sobą, swoją charyzmą i mądrością, potrafi w tak prosty – a jednocześnie cudowny – sposób nakarmić, zasycić ich głód nie tylko intelektualny, ale również ten prozaiczny, ludzki.

To co stało się na wzgórzu, było jakby przypomnieniem zdarzenia opisanego w II Księdze Królewskiej, gdzie sytuacja podobna rozwiązana jest przez Boga w sposób niewyobrażalny dla ludzi. Zgromadzeni ludzie również oczekiwali wyrazu odpowiedzialności za ich los. Mąż Boży, dzięki modlitwom do Pana, spowodował iż małą ilością pożywienia, zdołał zaspokoić oczekiwania ludzi. Rozkazał swojemu słudze: «Podaj ludziom i niech jedzą, bo tak mówi Pan: Nasycą się i pozostawią resztki» (2 Krl 4,43). To dzięki Słowu Pana, nie tylko wystarcza, ale, jak w Ewangelii, po nasyceniu ludzi pozostają kosze pełne ułomków chleba.

Wydawałoby się, że zarówno czytania, jak i Ewangelia traktują wyłącznie o jedzeniu. Ktoś może nawet stwierdzić, że dzisiaj przydałby się niejeden taki cud, by nakarmić rzesze tych, którzy głodują, wręcz przymierają głodem. Ale nie o taki wniosek chodzi. Dwukrotnie jest pożywienie, dwukrotnie jest ono błogosławione i dwukrotnie pozostają ułomki dla innych. Łamanie chleba ma swój udział w Eucharystii, ułomki pozostające po uczcie to chleb Eucharystyczny dla tych, którzy zapominają, że spożywanie podczas Mszy Świętej Ciała Chrystusa to nasze pożywienie, nawet ważniejsze od pozostałego. Poprzez błogosławieństwo chleba Jezus sprawił, iż było go wystarczająco dużo dla wszystkich. A dla nas malutkie przypomnienie – kiedyś przed każdym posiłkiem odmawiano modlitwę, dzisiaj nie każdy to robi, dawniej matka krojąc chleb znaczyła go znakiem krzyża, a dzisiaj?

Dzisiejsza Liturgia Słowa, woła do nas: Nie zapominajmy o dwu sprawach: po pierwsze o błogosławieństwie pożywienia, po drugie, a w zasadzie ponad pierwsze, przypominają nam, jakim ważnym pożywieniem jest Eucharystia.

Matko Boża, prosimy wyjednaj nam dar ciągłej Eucharystii, by przez tę ucztę bliżej nam było do Twego Syna, Jezusa Chrystusa. Byśmy pamiętali, jak ważnym posiłkiem jest Ciało Twego Syna.