1. Niedziela Adwentu (A)

Zrozumieć chwilę obecną

ks. Roman Kempny

Liturgia Słowa początku Adwentu przynagla uczniów Chrystusa do czuwania, gotowości, zerwania ze złem, biernością, z czysto ludzkim patrzeniem na codzienność. Św. Paweł wzywa: „Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nastała dla was godzina powstania ze snu” (Rz 13,11). Spróbujmy odczytać apel Apostoła w potrójnej perspektywie wydarzeń, które przeżywa wspólnota Kościoła.

Zrozumieć rok liturgiczny

Kościół, przyjmując naturalny podział czasu na dni, tygodnie i lata, przez liturgię nadaje głębszy sens tajemnicy przemijania czasu. Jako dzieło Boże czas stanowi ramy dla dziejów, które nas dotykają. Dzięki posłudze Kościoła w każdej chwili człowiek może stać się uczestnikiem darów zbawienia. Dzięki Chrystusowi czas stał się narzędziem zbawienia. Często i naszym problemem jest narzekanie na złe i niepomyślne czasy. Utyskiwanie na krótkotrwałość czasów dobrych. Dla chrześcijanina od dwóch tysięcy lat trwają „dobre czasy”. Czasy spełnienia obietnic i miłosiernych zamierzeń Wszechmocnego, czasy pojednania z Odwiecznym i obdarowania Jego bliskością w Chrystusie, czasy niepodważalnej wiedzy o miłości, przyjaźni i przychylności Boga, czasy, w których śmierci zostało odebrane ostatnie, decydujące słowo przez Zmartwychwstanie Chrystusa, czasy, w których każdy ma dostęp do bogactwa łaski Bożej, czasy, w których nikt nie jest samotny, bo Chrystus stał się towarzyszem drogi każdego człowieka, czasy, w których tym, co uwierzyli w Miłość, wszystko przynosi korzyść i wychodzi na dobre.

Zrozumieć Adwent

Okres Adwentu ma podwójny charakter. Jest czasem przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, przez którą wspominamy pierwsze przyjście Syna Bożego do ludzi. Równocześnie jest okresem, w którym – przez wspomnienie pierwszego przyjścia Chrystusa – Kościół kieruje swą myśl ku oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia na końcu czasów. Z obu tych względów Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania. Liturgia Adwentu przybliża nam wielkie postacie historii zbawienia. Do takich należą prorok Izajasz, Jan Chrzciciel, a także Maryja i Józef. Ostateczną odpowiedzią Boga zatroskanego o człowieka jest Jezus Chrystus: „Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna” (Hbr 1,1-2).

Zrozumieć chwilę obecną

Rozpoczynający się dziś rok liturgiczny jest jednocześnie ostatnim etapem bezpośredniego przygotowania do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Rok ten, według zamierzeń Jana Pawła II, ma przybliżyć wszystkim ludziom dobrej woli tajemnicę Boga jako Ojca wszystkich ludów i narodów. Naszą codzienność pragniemy na nowo odczytać jako ustawiczne pielgrzymowanie do „domu Ojca”. W tej pielgrzymce ma nas wszystkich jednoczyć braterska miłość względem każdego człowieka. Ma być to czas nawracania się ku pełni miłości oraz działanie na rzecz budowania sprawiedliwości społecznej. Temu dziełu towarzyszy Maryja jako wzór doskonałej miłości Boga. W Jej przykład wpatruje się Kościół w czasie codziennej Mszy Świętej adwentowej zwanej „rorate”.

Mój Adwent

Wobec wielu propozycji warto sobie samemu postawić pytanie: co wypełni mój czas Adwentu? Jakie podejmę postanowienia na ten okres? Co konkretnego uczynię w mojej wspólnocie parafialnej?