Karol de Foucauld

Karol de Foucauld urodził się 15 września 1858 roku w arystokratycznej rodzinie o tradycjach wojskowych, w Strasburgu. Gdy miał sześć lat stracił rodziców. W wieku dojrzewania, pod wpływem pozytywizmu, zaczął określać siebie jako agnostyk. Wstąpił do szkoły wojskowej Saint-Cyr. W szkole oficerskiej trwonił majątek odziedziczony po rodzinie, w pogoni za przyjemnościami tak bardzo zatracił się duchowo, że - jak to napisał po latach - w tym czasie przypominał bardziej „świnię niż człowieka". Otrzymał przydział do garnizonu w Algierii, ale kiedy podporucznik de Foucauld przybył do 4. Pułku Szwoleżerów Afrykańskich z kochanką u boku, uznano, że splamił honor Francji i wydalono go z wojska za złe prowadzenie się.

Po powrocie do Francji, poruszony czułym i dyskretnym przyjęciem swej głęboko chrześcijańskiej rodziny, rozpoczął poszukiwania. Zaczął chodzić do kościoła i modlić się: „Boże, jeśli istniejesz, daj znak!". W 1886 r., po spotkaniu w Paryżu ks. Huvelina, wyspowiadał się i przyjął Komunię św. Ksiądz, będzie mu ojcem i przyjacielem.

Po tym, jak w październiku 1886r. mając 28 lat, przeżywa nawrócenie, chce odtąd oddać całe życie Bogu. Pielgrzymka do Ziemi Świętej objawia mu oblicze Jezusa z Nazaretu; za nim będzie teraz podążać i Jego naśladować.

Pisał: Obierz sobie za cel życie nazaretańskie we wszystkim i ze wszystkim, z całą jego prostotą i całej rozciągłości. Żadnego szczególnego ubioru – jak Jezus w Nazarecie, żadnego mieszkania w oddaleniu od miejsc zamieszkałych – jak Jezus w Nazarecie; nie mniej niż osiem godzin pracy dzienni (ręcznej lub innej, o ile możności ręcznej) – jak Jezus w Nazarecie; ani rozległych posiadłości, ani okazałych siedzib, ani wielkich zarobków, ani nawet hojnych jałmużn, ale skrajne ubóstwo we wszystkim – jak Jezus w Nazarecie… Módl się jak Jezus, tyle co Jezus, podobnie jak On poświęcaj zawsze dużo czasu na modlitwę… Podobnie też jak Jezus poświęcaj wiele czasu pracy ręcznej, która jest czasem nie odjętym, ale oddanym modlitwie… Życie nazaretańskie można prowadzić wszędzie; prowadź je tam, gdzie będzie ono najbardziej pożyteczne dla bliźniego.