Łatwiej żyć

Po wieczne czasy zamieszkam u Pana.

Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach.

Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.

Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą.

Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem,
a kielich mój pełny po brzegi.

Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy.

Z Tobą łatwiej żyć. Zwłaszcza gdy pamiętam, że czeka mnie wieczność.

Różnie to w życiu bywa. Raz wszystko wychodzi, raz nic się nie układa. Ale kiedy zwlekam się rano z łóżka, by klęknąć do porannej modlitwy i uświadamiam sobie, że jesteś, łatwiej mi wejść w nowy dzień. Bo wiem, że jesteś też ze mną.

Już nie planuję, co w życiu chciałbym osiągnąć. Z moich planów zazwyczaj niewiele wychodziło. Ty za to prowadziłeś mnie tak, że patrząc z perspektywy czasu mogę Ci tylko powiedzieć: dziękuję. Naprawdę jesteś najlepszym reżyserem ludzkiego życia.

Nawet wtedy, gdy wszystko zda walić się na głowę lżej jest, gdy wiem, że o wszystkim wiesz. Przecież bez Twojej zgody włos z głowy mi nie spadnie. Więc mogę mieć nadzieję, że z każdej próby wyniknie jakieś dobro.

Nie mam wrogów. Przynajmniej nic o tym nie wiem. Ale czasem, przecież nikomu na przekór, doznaję dzięki twojej łaskawości chwil wywyższenia. To miłe i bardzo Ci za to dziękuję. Choć wiem, że bywa też powodem dla nadymania się, za co pokornie Cię przepraszam. Przecież nie ma w moim wywyższeniu żadnej mojej zasługi.

Ale najbardziej cieszę się, że moje życie się nie skończy. Pielgrzym na ziemi doznaje czasem niedostatków i bólu. Ale co to znaczy, gdy pamiętam, że czeka mnie przygotowane przez Ciebie wieczne mieszkanie?