Szkoła dla spowiedników w Łodzi

- Dwudniowa sesja duszpasterska jest pomyślana jako szkoła dla spowiedników – tłumaczy abp Grzegorz Ryś. - Każdy z nas spowiada, ale myślę, że w każdy z nas jest pragnienie i na pewno jest taka przestrzeń, że możemy spowiadać jeszcze lepiej. Mało jest tak wrażliwych miejsc w Kościele i posłudze kapłana jak Sakrament Pojednania i Pokuty. Powinniśmy robić wszystko co możliwe, by ta nasza umiejętność i to posługiwanie było co raz lepsze – tłumaczy. Duchowny zauważa również, że - wybranie może w nas tak pracować, że sami uważamy się za bezgrzesznych i instytucję, którą tworzymy również uważamy za bezgrzeszną i ją chronimy! Z cała pewnością jest tak, że wtedy, kiedy w naszym przekonaniu jesteśmy bezgrzeszni, nie nadajmy się na spowiedników. Każdy ma pewnie w sobie to zdanie Jana Pawła II, że dobrym spowiednikiem jest dobry penitent – dodaje metropolita łódzki.

Każdego dnia - dwudniowej sesji - uczestnicy wysłuchali trzech wykładów, mieli okazję podzielić się swoim doświadczeniem celebracji Sakramentu Pokuty i Pojednania, zadać pytania do prelegentów oraz uczestniczyć w Liturgii Pokutnej.

Ks. prał. Krzysztof Nykiel, Regens Penitencjarii Apostolskiej wygłosił trzy wykłady: (I) Sakrament pokuty: Wskazania dotyczące różnych aspektów posługi spowiednika. (II) Między łaską bożą a pośrednictwem kapłana. Prezentacja Noty Penitencjarii Apostolskiej na temat znaczenia ważności forum wewnętrznego i nienaruszalności pieczęci sakramentalnej. (III) Charakterystyka kazusów natury moralnej i prawnej przedstawianych penitencjarii apostolskiej. Natomiast o. Robert Leżohupski OFMConv. mówił o (I) Spowiedniku wobec cenzur, nieregularności i przeszkód kanonicznych oraz (II) O nadużyciach duchowych - świadomość, zapobieganie, oczyszczenie.

Regens Penitencjarii Apostolskiej w swoim wykładzie zauważył: „Sobór Trydencki sformułował całe magisterium Kościoła na temat Sakramentu Pokuty. W tamtych czasach szczególnym zadaniem było danie odpowiedzi na doktrynę protestancką, ale byłoby nie sprawiedliwe odczytywanie nauczania Soboru Trydenckiego tylko w tym kluczu. Sobór Trydencki z jednej strony dał odpowiedź dla protestantów jest jednak też punktem odniesienia dla całej katolickiej doktryny. Następnie był Sobór Watykański II, a z nim cały porządek liturgiczny i dyscyplinarny, który jest związany z tą celebracją oraz Ordo Penitentiae, a także Kodeks Prawa Kanonicznego. Dziś mamy jeszcze posynodalny dokument jakim jest Adhortacja Apostolska Reconciliatio et Paenitentia”.

- Jak przypomina Ojciec Święty Franciszek – tam, gdzie nie ma kapłana w konfesjonale pomału spowiedź przechodzi na drugi plan. Kiedy człowiek wejdzie do świątyni i widzi, że jest zapalone światło w konfesjonale to już jest wówczas rodzi się w człowieku pytanie – a dlaczego ono się świeci i wówczas może rozpocząć się rozmowa z siedzącym w konfesjonale – modlącym się – kapłanem. To będzie pozyskanie – może od lat – zagubionej duszy dla Pana Boga. – podkreślił prałat z Watykanu.

Jak zauważa o. Robert Leżohupski - Tematy poruszane w czasie sesji to charakterystyka postaw i posługi spowiednika wraz z wszystkimi obowiązkami i prawami tak spowiednika jak i penitenta oraz kwestiami praktycznymi dotyczącymi Penitencjarii Apostolskiej i przestępstw zastrzeżonych na forum wewnętrznym, które są przedstawiane przez spowiedników albo kierowników duchowych na forum wewnętrznym i sakramentalnym Penitencjarii Apostolskiej do osobistego rozstrzygnięcia i uzdrowienia. W wykładach poruszyliśmy kwestie dotyczące ewentualnych nadużyć duchowych, z którymi można się spotkać na forum wewnętrznym, czy też samą kwestią form wewnętrznego z takim wyakcentowaniem noty Penitencjarii Apostolskiej dotyczącym forum wewnętrznego i pieczęci sakramentalnej – tłumaczy posługujący w Penitencjarii Apostolskiej Franciszkanin.

Natomiast ks. dr Tomasz Liszewski – psycholog, duszpasterz Ofiar Wykorzystania Seksualnego i Ich Rodzin w Archidiecezji Łódzkiej i współpracownik Fundacji św. Józefa - w swoim wykładzie omówił Nowe Vademecum Konferencji Episkopatu Polski zatytułowane - Spowiednik wobec dramatu wykorzystania seksualnego. Prezentując poradnik, którego jest współautorem, wskazał na to, jak powinny postępować osoby duchowne w przypadku spowiedzi osób, które doświadczyły przemocy seksualnej. Wyjaśnił czego oczekuje osoba zraniona, przystępując do spowiedzi, co może zrobić kapłan, by nie pogłębić cierpienia skrzywdzonego, uszanować jego ból i wesprzeć na drodze uzdrowienia, a także w jaki sposób pomóc osobie zranionej, zwłaszcza, gdy sprawcą jest duchowny.

Z uwagi na obostrzenia wynikające z trwającej wciąż pandemii covid19 odbyły się dwa cykle spotkań po 2 dni. Pierwszy miał miejsce w dniach 29-30 listopada, a drugi 1-2 grudnia. Wykłady odbywały się w auli Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi przy zachowaniu wszelkich obostrzeń sanitarnych.