11 czerwca

Apostoł odważnie głosił ewangelię Chrystusa. Nie mogły go powstrzymać drwiny, niezrozumienie czy prześladowania. To wszystko było drugoplanowe, bo liczyło się tylko jedno, prawda o Chrystusie Zmartwychwstałym, o miłości Boga do człowieka. Gdy uwierzył i przyjął tę wielką wiadomość Miłości, nie mógł milczeć, bo prawdziwe szczęście jest tylko wtedy prawdziwe, gdy je dzielimy z innymi. Miłość nigdy nie ma twarzy egoisty, ale zawsze jest otwarta na dialog i dzielenie się tym, co posiada. W przeddzień Pięćdziesiątnicy prośmy Ducha Świętego o odwagę dzielenie się wiarą i miłością. Nie bądźmy egoistami i nie chowajmy tego skarbu wiary pod „korcem”, w głębi serc. Bo są ludzie wokół nas, którzy pragną dostrzec światło wiary i nadziei. Chrystus jest tą nadzieją i życiem. Więc nie mówmy, że się nie nadaję na apostoła, bo nadaje się na niego każdy, kto prawdziwie ukochał umiłował Chrystusa Pana. Na dzielenie się tym skarbem nigdy nie jest za późno.