Dzieciątko Pokarmem

Osiemnastowieczny kolęda „Ach witajże pożądana” jest utworem nieznanego autora. Niewiele kronik i śpiewników zachowało jej tekst. Przypuszcza się, że duży wpływ na popularyzację tej kolędy miała melodia pochodząca z ówczesnego okresu, mocno wyróżniająca się na tle innych polskich kolęd, które przekładają Boga na ludzki język, dostępny każdemu z nas. W nich znajdujemy odbicie tego, co wydarzyło się w Betlejem – chodzi o narodziny Jezusa, pokłon pasterzy i mędrców.

Fragment pierwszej z trzech zwrotek kolędy „Ach witajże pożądana” zawiera w sobie trzy głębokie prawdy katechizmowe.

1. Tajemnica Wcielenia. Potężny Bóg staje się człowiekiem. „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14). Św. Jan Paweł II naucza: „Narodzenie Jezusa w Betlejem nie jest faktem, który można uznać za zamkniętą przeszłość. Przed Nim staje bowiem cala ludzka historia: Jego obecność oświeca nasza teraźniejszość i przyszłość świata. On jest «żyjącym» (por. Ap 1,18), Tym «Który jest, i Który był i Który przychodzi» (Ap 1,4). Przed Nim zgina się każde kolano istot niebieskich, ziemskich i podziemnych, a wszelki język wyznaje, ze On jest Panem (por. Flp 2,10-11). Spotykając Chrystusa, każdy człowiek odkrywa tajemnice własnego życia!” (Incarnationis misterium, 1). Przed tajemnicą Boga, który stał się człowiekiem, możemy zatrzymać się na progu zdumienia. 

2. Bóg chlebem. Betlejem, w którym przychodzi na świat Jezus, oznacza w języku hebrajskim „dom chleba”. Chleb, który stanowi podstawowy pokarm, podtrzymuje życie człowieka – podobnie w życiu nadprzyrodzonym, Chleb z nieba daje siłę do stawania się pielgrzymem nadziei. Rodzący się Bóg niesie dla świata nadzieję nowego życia, która jest zawarta w kawałku konsekrowanego Chleba i przemienionego w Krew wina. „Bóg kiedyś stał się jednym z nas, by nas przemienić w Siebie”. Spożywanie Ciała i Krwi Jezusa tworzy bowiem wspólnotę, komunię, a więc najściślejszy związek, jaki może stworzyć z człowiekiem na ziemi. „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim” (J 6,56). I jednocześnie ukazuje związek między Wcieleniem Syna Bożego a Eucharystią.

3. Chwała Boża. Blask Pana jaśnieje w tajemnicach zbawienia, które celebrujemy na ziemi w liturgii. Natomiast „liturgia ziemska daje nam niejako przedsmak uczestnictwa w liturgii niebieskiej, odprawianej w mieście świętym Jeruzalem, do którego pielgrzymujemy” (KL 8). Jedną z tajemnic zbawienia jest Eucharystia. Jezus przypomina i jednocześnie daje obietnicę: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6,51). Ciało i Krew to pokarm prowadzący człowieka do chwały wiecznej. Tak więc człowiek potrzebuje Boga i Jego pomocy, aby mógł osiągnąć niebo. Sam nie jest w stanie o własnych siłach i swoją mocą tego uczynić, nawet gdyby zgromadził cały stos zasług i dobrych uczynków.