Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego » | Od najstarszego do najnowszego
Wyszukujesz w serwisie liturgia.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Dobro, które czynimy w imię Chrystusa, to najpiękniejszy argument. Stanowi najpiękniejsze „kazanie”, które może poruszyć nawet najbardziej zatwardziałe serca.
Jako przedmiot ze świata żeglugi, wyraża pewność i przekonanie właściwe chrześcijańskiej nadziei: Bóg w Chrystusie nie tylko postanowił o zbawieniu człowieka, ale już go dokonał.
To nie żywioły świata, prawa materii rządzą ostatecznie światem i człowiekiem, ale osobowy Bóg rządzi gwiazdami, czyli wszechświatem
W drugim tygodniu Adwentu proponujemy lekturę fragmentu soborowej Konstytucji o Liturgii. Przeczytaj, przemódl, odpowiedz na kilka pytań.
Uwzględniają czytania i antyfony mszalne.
Nasza nadzieja nie jest oczekiwaniem na „coś”, ale na „Kogoś”. „Bóg jest fundamentem nadziei – nie jakikolwiek bóg, ale ten Bóg, który ma ludzkie oblicze".
Przy wszystkich wymaganiach tego czasu – zakupach, przesyłkach, pieczeniu, dekorowaniu, rozrywce – nazbyt łatwo można oderwać wzrok od Jezusa. Jak więc możemy sprawić, by ten Adwent był inny?
Optymizm to nieco desperackie założenie, że wszystko wypadnie dobrze; podczas gdy nadzieja jest siłą wytrwania także w sytuacji, w której oczekiwanie to okazało się iluzją.
Być Jego przyjacielem – to stanąć po Jego stronie. Stawać przy Nim teraz: w tych wszystkich sytuacjach, które nie wydają się zbyt wygodne, obnażają naszą małość, ludzki egoizm.
Modlitwa na 2. tydzień Adwentu.
… choć do jednego celu.